W 1926 roku Katayama został sekretarzem generalnym Partii Socjaldemokratycznej. W 1930 roku został wybrany do Izby Reprezentantów reprezentując prefekturę Kanagawa. Po II wojnie światowej, w listopadzie 1945 roku, Katayama został sekretarzem generalnym Socjalistycznej Partii Japonii. Następnie we wrześniu 1946 roku został przewodniczącym komitetu wykonawczego partii[3].
Gabinet Katayamy
W wyborach w 1947 roku Partia Socjalistyczna zdobyła 144 mandaty, a Katayama został wybrany premierem w wieku 59 lat. Stworzył koalicję Socjalistycznej Partii Japonii (Nihon Shakaitō), Japońskiej Partii Demokratycznej (Nihon Minshutō) oraz Partii Współpracy Narodowej (Kokumin Kyōdōtō)[4]. Gabinet Katayamy był pierwszym gabinetem kierowanym przez przywódcę Partii Socjalistycznej i pierwszym po wprowadzeniu w życie nowej Konstytucji Japonii po zakończeniu obowiązywania Konstytucji Meiji[5]. Rząd Katayamy przyczynił się m.in. do: uchwalenia ustawy o służbie cywilnej, wprowadzenia reformy systemu policyjnego, utworzenia Ministerstwa Pracy, uchwalenia Kodeksu Cywilnego, reformy i nowelizacji prawa karnego. W wyniku wielu konfliktów wewnętrznych w koalicji i dymisji kilku ministrów (m.in. ministra rolnictwa Rikizō Hirano) rząd złożył dymisję[5].
Późniejsze życie
Do 1963 roku pełnił funkcje doradcze i polityczne w Partii Demokratyczno-Socjalistycznej oraz w Narodowej Unii Ochrony Konstytucji (Kempō Yōgo Kokumin Rengō), po czym wycofał się z polityki, gdy utracił mandat w Izbie Reprezentantów[3][4].
Zmarł 30 maja 1978 roku w Fujisawie w wieku 90 lat[6].
↑ abEwa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka: Japonia. Warszawa: TRIO, 2004, s. 394, 395, 397. ISBN 83-88542-84-2.
↑ abDieterD.NohlenDieterD., Florian Grotz & ChristofF.G.& Ch.HartmannFlorian Grotz & ChristofF.G.& Ch., Elections in Asia: A data handbook, Volume II, 2001, ISBN 0-19-924959-8. Brak numerów stron w książce