Teatr Imka (zapis stylizowany: Teatr IMKA) – prywatny teatr w Warszawie, założony w marcu 2010 roku przez aktora Tomasza Karolaka.
Pierwsza scena Teatru IMKA mieściła się w przedwojennej siedzibie międzynarodowej organizacji YMCA w budynku przy ulicy Marii Konopnickiej 6, przy placu Trzech Krzyży. W czerwcu 2020 roku scenę Teatru IMKA przeniesiono do budynku przy ul. Kocjana 3 w dzielnicy Bemowo.
W 2014 roku minister kultury i dziedzictwa narodowegoMałgorzata Omilanowska odznaczyła Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Dyrektora Artystycznego Teatru IMKA – Tomasza Karolaka[2]. W 2013 Teatr IMKA zainicjował organizację Festiwalu POLSKA W IMCE (organizowany jest we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego)[3].
Historia
Teatr IMKA powstał w marcu 2010 roku podczas prób do spektaklu „O północy przybyłem do Widawy, czyli opis obyczajów III”[4]. Trzecia część cyklu „Opis obyczajów” w reżyserii Mikołaja Grabowskiego to spektakl założycielski, spektakl-legenda, który od lat nie schodzi z afisza. Pierwsza premiera spektaklu odbyła się w Rzeczycy – 19 marca 2010, druga podczas XII Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE w Katowicach – 21 marca 2010 a trzecia w Teatrze IMKA – 28 marca 2010[5].
W tym samym roku miały miejsce premiery „Sprzedawców gumek” Hanocha Levina w reżyserii Artura Tyszkiewicza oraz „Dzienników” Witolda Gombrowicza w reżyserii Mikołaja Grabowskiego. W trakcie przerwy wakacyjnej (26 lipca – 13 sierpnia 2010) zrealizowane zostały warsztaty „Letnia szkoła aktorstwa filmowego i telewizyjnego w Teatrze IMKA” – projekt współfinansowany ze środków Miasta Stołecznego Warszawy. Warsztaty były kontynuowane w kolejnych latach.
W 2011 roku swoją premierę miały „Wodzirej” w reżyserii Remigiusza Brzyka oraz „Generał” w reżyserii Aleksandry Popławskiej i Marka Kality. Za „Generała” Teatr IMKA otrzymał wyróżnienie w rankingu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2010/2011” miesięcznika „Teatr” m.in. w kategorii „Najlepsza nowa polska sztuka”[6]. W IMCE reżyseruje również Krzysztof Materna – satyryk, reżyser, aktor. Powstaje grany do dziś na deskach teatru spektakl „Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits”.
Od 2013 roku w Teatrze IMKA odbywa się Festiwal POLSKA W IMCE. Selekcjonerem Festiwalu jest Jacek Cieślak – krytyk teatralny, publicysta „Rzeczpospolitej”[10]. Producentką Festiwalu jest Ewa Jedynasty[11].
W 2014 roku Teatr IMKA we współpracy z Fundacją Edukacyjną Jana Karskiego w Warszawie, Laboratory for Global Performance and Politics[12] przy Uniwersytecie Georgetown[13] w Waszyngtonie oraz StreetSign Center for Literature and Performance[14], Chapel Hill, North Carolina przygotował sceniczne czytanie sztuki dedykowane Janowi Karskiemu „Remember this: walking with Jan Karski” w reżyserii Dereka Goldmana[15]. W roli głównej wystąpił David Strathairn[16].
W marcu 2015 roku Teatr IMKA wystawił „Dzienniki” w Copernicus Center w Chicago w Stanach Zjednoczonych[17].
W latach 2015 – 2020 w zakresie wielu koprodukcji m.in. z Teatrem Gudejko oraz Teatrem Garnizon Sztuki na scenie IMKI przedstawiono wiele spektakli zarówno z klasyki dramatu jak i lekkich, pozytywnych komedii w ramach projektu „IMKA Light”.
W 2020 roku Teatr IMKA stracił swoją siedzibę, przy ul. Konopnickiej 6 w Warszawie, na rzecz Teatru Garnizon Sztuki w wyniku wypowiedzenia umowy najmu przez właściciela budynku, z końcem czerwca 2020 roku, co budziło skrajne emocje medialne[18][19]. Od czerwca 2020 roku scenę Teatru IMKA przeniesiono do budynku przy ul. Kocjana 3 w dzielnicy Bemowo.
20-21 lutego 2021 roku, wystawiono na nowej scenie Teatru IMKA, przy ul. Kocjana 3 w Warszawie jako przedstawienie inauguracyjne (w rygorze sanitarnym, z powodu pandemii Covid-19) w polskiej adaptacji, hiszpańską bajkę dla dzieci „Byk Ferdynand” inspirowaną bestselerem „Byczek Fernando” Munro Leafa(inne języki) z 1936 roku. Scenariusz i reżyseria: Tomasz Karolak, muzyka: Jakub Przebindowski, choreografia: Anna Iberszer, kostiumy: Zuzanna Markiewicz. Zagrali: Tomasz Karolak, Viola Kołakowska, Anna Iberszer, Maria Dejmek, Michał Barczak, Natalia Klimas, Robert Kochanek i Aleksandra Nowicka. Spektakl inauguracyjny zakończył Tomasz Karolak specjalnymi podziękowaniami dla widzów oraz zaproszeniem na scenę niepełnosprawnego poety Pawła Księżaka, któremu podziękował za zainicjowanie pomysłu i pomoc w ulokowaniu sceny IMKI na Bemowie jako pierwszego zawodowego teatru w tej dzielnicy Warszawy[20][21].
Spektakle repertuarowe
Ayrton Senna da Silva, tekst Robert Bolesto, reżyseria Łukasz Kos; Teatr IMKA, premiera 15 grudnia 2013 r.
Bielska. Boczarska. Grabowski. Karolak., spektakl inspirowany dramatami m.in.: „Kto się boi Virginii Woolf”, „Rzeź”, „Sceny z życia małżeńskiego”, reżyseria Mikołaj Grabowski; Teatr IMKA, premiera 23 lutego 2013 r.
Cienie. Eurydyka mówi:, tekst: Elfriede Jelinek „Schatten (Eurydike sagt)”, reżyseria Maja Kleczewska; koprodukcja Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu, 35. Przegląd Piosenki Aktorskiej (premiera 20 marca 2014 r.), Teatr Polski im. H. Konieczki w Bydgoszczy (premiera 26 marca 2014 r.), Teatr IMKA (premiera 3 czerwca 2014 r.) Mecenasem Głównym Spektaklu jest Griffin Art Space oraz Dom Handlowy Renoma we Wrocławiu.
Dzienniki, na podstawie „Dzienników” Witolda Gombrowicza, scenariusz i reżyseria Mikołaj Grabowski; Teatr IMKA, premiera 21 grudnia 2010 r.
Generał, tekst: Jarosław Jakubowski, reżyseria Aleksandra Popławska, Marek Kalita; Teatr IMKA, premiera 21 kwietnia 2011 r.
Hamlet, tekst William Shakespeare „Hamlet”, adaptacja i reżyseria Joanna Drozda; Teatr IMKA, premiera 9 kwietnia 2015 r.
Henryk Sienkiewicz. Greatest Hits, scenariusz i reżyseria Krzysztof Materna, teksty piosenek Maciej Stuhr; Teatr IMKA, premiera 9 grudnia 2011 r.
Ichś Fiszer, tekst: Hanoch Levin „Ikhsh Fisher”, adaptacja i reżyseria Marek Kalita; koprodukcja Teatru IMKA i Nowego Teatru z Warszawy, premiera 28 października 2012 r.
JA – Rockowy lot Arkadiusza Jakubika i zespołu Dr Misio, reżyseria Michał Siegoczyński; Teatr IMKA, premiera 16 września 2010 r.
Klątwa, odcinki z czasu beznadziei | E01: Don’t mess with Jesus | E02: Lekcja religii | E03: Sabat dobrego domu', reżyseria Monika Strzępka, tekst Paweł Demirski; koprodukcja Teatru IMKA i Teatru Łaźnia Nowa z Krakowa; Teatr Łaźnia Nowa, E01: Don’t mess with Jesus, premiera 19 marca 2014 r.; Teatr Łaźnia Nowa, E02: Lekcja religii, premiera 22 maja 2014 r.; Teatr IMKA, E03: Sabat dobrego domu, premiera 28 czerwca 2014 r.
Kopenhaga, tekst Michael Frayn „Copenhagen”, reżyseria Waldemar Krzystek; Teatr IMKA, premiera 6 czerwca 2012 r.
Król dramatu, tekst Marek Modzelewski, adaptacja i reżyseria Łukasz Kos; Teatr IMKA, premiera: 18 maja 2012 r.
Kwartet, tekst Bogusław Schaeffer, scenariusz i reżyseria Mikołaj Grabowski; Teatr IMKA, 24 lipca 2010 r.
Lubiewo: Ciotowski Bicz, według powieści Michała Witkowskiego, reżyseria Piotr Sieklucki; koprodukcja Teatru IMKA z Teatrem Nowym w Krakowie; Teatr Nowy, premiera 21 czerwca 2013 r.; Teatr IMKA, premiera 22 czerwca 2013 r.
Maciej Korbowa i Bellatrix, według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza, reżyseria Krystian Lupa; koprodukcja Teatru IMKA z Teatrem Łaźnia Nowa z Krakowa; Teatr Łaźnia Nowa, premiera 28 kwietnia 2015 r.; Teatr IMKA, premiera 8 czerwca 2015 r.
Momotaro, scenariusz i reżyseria Tomasz Karolak i Jakub Przebindowski; Teatr IMKA, premiera 14 lutego 2015 r.
Operetka, na podstawie „Operetki” Witolda Gombrowicza, reżyseria, scenografia i opracowanie tekstu Mikołaj Grabowski; Teatr IMKA, premiera 5 kwietnia 2014 r.
O północy przybyłem do Widawy, czyli opis obyczajów III, scenariusz, reżyseria i scenografia Mikołaj Grabowski; Rzeczyca, premiera 19 marca 2010 r.; XII Ogólnopolski Festiwal Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE w Katowicach, premiera 21 marca 2010 r.; Teatr IMKA, premiera 28 marca 2010 r.
Remember this: walking with Jan Karski – spektakl dedykowany Janowi Karskiemu; reżyseria Derek Goldman; scenariusz Derek Goldman i Clark Young; Teatr IMKA we współpracy z Fundacją Edukacyjną Jana Karskiego w Warszawie, Laboratory for Global Performance and Politics przy Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie oraz StreetSign Center for Literature and Performance, Chapel Hill, North Carolina; Teatr IMKA, premiera 29, 30 października 2014 r.
Sprzedawcy gumek, tekst Hanoch Levin „Socharej gumi”, reżyseria Artur Tyszkiewicz; Teatr IMKA, premiera: 25 czerwca 2010 r.
Twoje pocałunki Mołotowa, tekst Gustavo Ott „Tu Ternura Molotov”, reżyseria Wojciech Błach, Teatr IMKA, premiera 11 stycznia 2014 r.
Warszawa – Grabiny 6:12, na podstawie powieści „Bocian i Lola” Mirosława Nahacza, reżyseria Piotr Ratajczak; Teatr IMKA, premiera: 6 kwietnia 2012 r.
Wodzirej, spektakl inspirowany scenariuszem Feliksa Falka, reżyseria Remigiusz Brzyk; Teatr IMKA, premiera 19 marca 2011 r.
Jan Peszek. Podwójne solo, „Scenariusz dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego” według Bogusława Schaeffera, reżyseria Jan Peszek; „Dośpiewanie. Autobiografia”, reżyseria Cezarego Tomaszewskiego
Wesele, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie; filia we Wrocławiu; tekst Stanisława Wyspiańskiego; reżyseria Monika Strzępka
2014 – Teatr IMKA otrzymał wyróżnienie w rankingu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2013/2014” miesięcznika „Teatr” w kategoriach: Najlepsza nowa polska sztuka (Robert Bolesto „Ayrton Senna da Silva” w reż. Łukasza Kosa); Najlepsza rola kobieca (Klara Bielawka i Anna Kłos-Kleszczewska w „Klątwie” w reż. Moniki Strzępki); Najlepszy teatr (Teatralny hit – „Klątwę” Strzępki i Demirskiego – wyprodukował duet warszawska IMKA/krakowska Łaźnia Nowa).
2014 – „Klątwa” Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego otrzymała specjalne wyróżnienie jury Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2014 w Krakowie za wirtuozerię zespołu teatralnego – Teatr IMKA w Warszawie oraz w kategoriach: Najlepsza aktorka drugoplanowa (Anna Kłos-Kleszczewska); Najlepszy aktor drugoplanowy (Krzysztof Dracz).
2014 – Spektakl „Cienie. Eurydyka mówi” otrzymał nagrodę dla najlepszej scenografii dla Katarzyny Borkowskiej na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy[26].
2013 – WDECHA Publiczności 2013 dla IMKI za „Polska w IMCE. Niecodzienny Festiwal Teatralny” przyznawana przez Czytelników dodatku kulturalnego „Gazety Wyborczej Stołecznej” – „Co Jest Grane”. Nagroda została przyznana w kategorii Wydarzenie Roku[27].
2012 – Teatr IMKA otrzymał Grand Prix X Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego w Radomiu za spektakl „Dzienniki” w reżyserii Mikołaja Grabowskiego. Międzynarodowe jury przyznało nagrody zespołową oraz dla reżysera.
2012 – Mikołaj Grabowski podczas XVI Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA odebrał nagrodę za scenariusz i reżyserię przedstawienia „O północy przybyłem do Widawy, czyli opis obyczajów III”.
2011 – „Dzienniki” Gombrowicza nominowane zostały do Feliksów Warszawskich w trzech kategoriach: za reżyserię – Mikołaja Grabowskiego, za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą – Magdalena Cielecka, za najlepszą pierwszoplanową rolę męską – Piotr Adamczyk[28].
2012 – Jury 18. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej przyznało nagrodę za rolę Generała w przedstawieniu „Generał” dla Marka Kality oraz wyróżnienie za reżyserię przedstawienia „Generał” dla Aleksandry Popławskiej i Marka Kality[29].
2011 – Teatr IMKA otrzymał wyróżnienie w rankingu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2010/2011” miesięcznika „Teatr” w kategoriach: Najlepsza nowa polska sztuka („Generał” Jarosława Jakubowskiego); Najlepsza nowa sztuka obcojęzyczna („Sprzedawcy gumek” Hanocha Levina); Najlepsza adaptacja teatralna („Wodzirej” – Remigiusz Brzyk, Tomasz Śpiewak); Najlepsza scenografia (Katarzyna Adamczyk i Aleksandra Popławska – „Generał”); Najlepsza Muzyka („General” z muzyką Jacka Grudnia, w opracowaniu muzycznym Aleksandry Popławskiej i Janusza Chabiora); Najlepsza rola męska (Marek Kalita w „Generale”; Janusz Chabior w „Sprzedawcach gumek”); Najlepsza rola epizodyczna (Janusz Chabior w „Generale”); Najlepszy teatr[31].
2011 – Jury 36. Opolskich Konfrontacji Teatralnych przyznało nagrodę dla zespołu spektaklu „Opis obyczajów III” Teatru IMKA[32].
2011 – WDECHA 2011 w kategorii MIEJSCE – Teatr IMKA[33].
lista nie uwzględnia innych instytucji i obiektów mogących pełnić funkcje teatru: domy kultury, sale widowiskowe, zespoły teatralne bez własnej siedziby
