Tall as-Safi

‏تل الصافي‎

Rejon wsi w 2008
Państwo	Mandat Palestyny
Dystrykt	Dystrykt Hebronu
Wysokość	175 m n.p.m.
Populacja (1945) • liczba ludności	1290
Data zniszczenia	9 lipca 1948
Powód zniszczenia	atak Sił Obronnych Izraela
Położenie na mapie Mandatu Palestyny Tall as-Safi
31°41′59″N 34°50′49″E/31,699722 34,846944
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tall as-Safi (arab. ‏تل الصافي‎) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Hebronu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 9 lipca 1948.

Tall as-Safi leżała na pograniczu wzgórz Szefeli z Judeą. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 28 925 ha. We wsi mieszkało wówczas 1290 osób^[1].

Wykopaliska archeologiczne prowadzone na terenie wsi wskazują, że miejsce to było zamieszkałe już w piątym tysiącleciu p.n.e.^[2] W epoce żelaza istniało tutaj duże miasto otoczone murem obronnym i fosą^[3]. Istnieją dowody, że znajdowało się tu filistyńskie miasto Gat^[4]. W okresie krzyżowców istniejąca tutaj wieś była nazywana Blanch Garde (pol. Biała gwardia). Przy wiosce, w 1142 wybudowano zamek obronny Blanchegarde. Został on zdobyty w 1191 przez Saladyna, i odbudowany rok później przez Ryszarda I Lwie Serce. Po ponownym zniszczeniu, wieś utraciła swoje znaczenie na długie wieki^[5]. Przez długie lata większość mieszkańców żyła w nędzy w chatach z gliny i słomy.

W okresie panowania Brytyjczyków Tell as-Safi rozwijała się jako duża wieś.

Podczas I wojny izraelsko-arabskiej wieś znalazła się w rejonie, przez który przebiegała linia frontu izraelsko-egipskiego. W nocy z 8 na 9 lipca 1948 Siły Obronne Izraela rozpoczęły operację An-Far, podczas której Tall as-Safi została zajęta i całkowicie wysiedlona^[1]

Rejon wioski Tall as-Safi pozostaje opuszczony.

Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Tall as-Safi: „Teren jest porośnięty dziką roślinnością, składającą się głównie z kaktusów, palm i drzew oliwnych. Zachowały się pozostałości kamiennego basenu. Tereny sąsiadujące są obsadzone przez izraelskich rolników drzewami cytrusowymi, słonecznikami i zbożem. W pobliżu kilka namiotów rozbili Beduini”^[1].