Kira leżała w północno-wschodnim krańcu wzgórz Wyżyny Manassesa. Wieś była położona na wysokości 200 metrów n.p.m., w odległości 23 kilometrów na południowy wschód od miasta Hajfa. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 1476,6 ha. We wsi mieszkało wówczas 690 osób[1].
Własność gruntów
Powierzchnia gruntów (ha)
Arabowie
71,1
Żydzi
1326,5
publiczne
79
Razem
1476,6
Historia
Ruiny zamku krzyżowców na wzgórzu Tell Jokne’am
Pierwotnie w okolicy tej znajdowało się starożytne miasto Jokne’am. Po raz pierwszy pojawiło się ono w XV wieku p.n.e. na liście 119 miast podbitych przez egipskiego faraona Totmesa III po zwycięskiej dla niego bitwie pod Megiddo. Później Jokne’am jest wymieniane w Biblii jako miasto podbite przez Żydów prawdopodobnie w drugiej połowie XIII wieku p.n.e.[a]. Następnie było to miasto lewickie położone na ziemiach żydowskiego pokolenia Zabulona[b][c]. W okresie panowania rzymskiego miasto było nazywane Cimona. Gdy w 637 roku Palestyna przeszła pod panowanie arabskie istniała tutaj już tylko niewielka wieś Kira. W okresie panowania krzyżowców była nazywana Kain Mons. Wynikało to z legendy, według której w miejscu tym Kain zamordował Abla. W okresie panowania Brytyjczyków Kira była średniej wielkości wsią, której mieszkańcy utrzymywali się z upraw zbóż[1]. W latach 30. XX wieku okoliczną ziemię zaczęły wykupywać żydowskie organizacje syjonistyczne. Dzięki temu w 1935 roku powstała sąsiednia moszawa Jokne’am. Od samego początku jej istnienia, stosunki z żydowskimi sąsiadami układały się źle. W kolejnych latach doszło do kilku poważnych arabskich napaści na moszawę.
Teren wioski Kira pozostaje opuszczony, jednak jej pola zajęło utworzone w 1950 roku miasto Jokne’am oraz położona bardziej na północy moszawa Jokne’am. Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski: „Wśród krzewów i drzew sosnowych posadzonych na terenie wsi, widać gruz domów wiejskich. Teren wokół został przekształcony w izraelski park”[1].
↑Zobacz: Księga Jozuego 19,10-11: „(10) Trzeci los padł na potomków Zabulona według ich rodów: dział ich dziedzictwa sięgał aż do Sarid. (11) Granica ich biegła na zachód od Marala i dotykała Dabbaszet, dochodząc do potoku po wschodniej stronie Jokneam”. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
↑Zobacz: Księga Jozuego 21,34: „Rodom potomków Merariego, reszcie lewitów, przyznano od pokolenia Zabulona: Jokneam z jego pastwiskami, Karta z jego pastwiskami”. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
↑Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5. Brak numerów stron w książce
