Przed sezonem 2012–13 Haller został awansowany do pierwszej drużyny przez trenera Jean-Guya Wallemme[3]. Jego debiut w zawodowej piłce miał miejsce 27 lipca 2012 roku, w meczu otwarcia sezonu 2012–13 przeciwko Nîmes[4].
FC Utrecht
24 grudnia 2014 roku ogłoszono, że Haller został wypożyczony do holenderskiego klubu Eredivisie, FC Utrecht, do końca sezonu[5]. Jego menadżerem był Erik ten Hag
Pod koniec sezonu ogłoszono, że FC Utrecht podpisał kontrakt z Hallem. Kibice wybrali go jako zwycięzcę Di Tommaso Trophy 2015, nagrody dla najlepszego zawodnika roku Utrechtu[6].
Eintracht Frankfurt
15 maja 2017 roku podpisał czteroletni kontrakt z Eintrachtem Frankfurt za kwotę rzekomo wynoszącą 7 milionów euro[7]. W Pucharze Niemiec 2017–18 zdobył cztery gole dla Frankfurtu, dzięki czemu klub wygrał finał. Było to pierwsze trofeum w karierze Hallera[8][9]. W sezonie Bundesligi 2018–19 zdobył 15 goli w 29 występach oraz zaliczył 9 asyst, gdy klub zajął siódme miejsce[10].
West Ham United
17 lipca 2019 roku Haller podpisał pięcioletni kontrakt z West Ham United za rekordową opłatę klubową, która wynosiła 45 milionów funtów[11][12].
Zadebiutował 10 sierpnia, grając pełne 90 minut w przegranym 5–0 meczu Premier League przeciwko aktualnym mistrzom Manchesterowi City[13].
Dwa tygodnie później zdobył swoje pierwsze gole w wygranym 3–1 meczu na wyjeździe przeciwko Watford, z których jeden był akrobatycznym strzałem głową z przewrotki[14][15].
Haller miał problemy z zaklimatyzowaniem się w West Hamie, przypisując to zastąpieniu Manuela Pellegriniego przez Davida Moyesa na stanowisku menedżera, a następnie preferowaniu Michaila Antonio na czele ataku, a także złemu stanowi zdrowia swojej żony i nowo narodzonego syna[16].
16 grudnia 2020 strzelił gola głową w meczu zremisowanym 1–1 przeciwko Crystal Palace, który został uznany za Bramkę Miesiąca Premier League[17][18].
Ajax Amsterdam
8 stycznia 2021 roku podpisał czteroipółletni kontrakt z holenderskim klubem Ajax za rekordową kwotę 22,5 miliona euro[19], ponownie spotykając się z byłym menedżerem Utrechtu, Erikiem ten Hagem[20].
Zadebiutował dwa dni później jako zmiana w drugiej połowie w meczu przeciwko klubowemu rywalowi PSV, asystując Antony'emu przy wyrównującym golu w zremisowanym 2–2 spotkaniu[21]. 14 stycznia zdobył swojego pierwszego gola i zaliczył asystę w wygranym 3–1 meczu na wyjeździe przeciwko Twente[22].
15 września 2021 roku zadebiutował w lidze mistrzów w wygranym 5:1 spotkaniu przeciwko Sportingowi. Haller w meczu zaliczył 4 bramki[23]. Tym samym zaliczył jeden z najlepszych debiutów w historii rozgrywek. By natrafić na podobny wyczyn, trzeba się cofnąć aż do sezonu 1992/93, kiedy to Marco van Basten w barwach A.C. Milanu strzelił cztery gole IFK Göteborg w swoim pierwszym meczu w Lidze Mistrzów[24].
W następnym meczu 13 dni później zdobył bramkę przeciwko Beşiktaş, stając się pierwszym zawodnikiem w historii tych rozgrywek, który zdobył pięć goli w swoich dwóch pierwszych meczach[25]. 24 listopada 2021 roku przeciwko tej samej drużynie zdobył dwie bramki w wygranym 2–1 meczu, stając się pierwszym zawodnikiem, który strzelił dziewięć goli w pięciu kolejnych meczach tych rozgrywek[26].
7 grudnia strzelił bramkę w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów, stając się jedynie drugim zawodnikiem, który zarejestrował trafienie we wszystkich sześciu meczach grupowych po Cristiano Ronaldo w sezonie 2017–18 i został najszybciej strzelającym dziesięć goli w historii tych rozgrywek[27].
6 lipca 2022 roku podpisał kontrakt z Borussią Dortmund do 30 czerwca 2026 roku. Opłacona kwota transferu wynosiła 31 milionów euro, która mogła wzrosnąć nawet do 34,5 miliona euro po uwzględnieniu niewyjawionych premii[33].
Jednakże, 18 lipca napastnik wycofał się z obozu przygotowawczego klubu w Szwajcarii, po tym jak zdiagnozowano u niego złośliwy guz jądra. Następnie przeszedł dwie operacje oraz cztery cykle chemioterapii w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się choroby[34]. Po pomyślnym zakończeniu leczenia, w styczniu 2023 roku oficjalnie uzyskał zgodę na powrót do pełnych treningów, dołączając do reszty drużyny na ich zimowym zgrupowaniu w Marbelli[35].
10 stycznia 2023 roku zagrał w swoim pierwszym meczu po prawie ośmiu miesiącach, pojawiając się na ostatnie minuty towarzyskiego spotkania z Fortuną Düsseldorf[36]. Trzy dni później strzelił hat-tricka w ciągu ośmiu minut podczas zwycięstwa 6–0 w meczu towarzyskim przeciwko FC Basel[37][38].
22 stycznia Haller pojawił się jako zmiana w drugiej połowie w wygranym 4–3 meczu domowym przeciwko Augsburgowi, w końcu debiutując w barwach Dortmundu[39]. 4 lutego zdobył swoją pierwszą bramkę dla klubu w ligowym meczu, w zwycięstwie 5–1 przeciwko SC Freiburgowi[40].
Kariera reprezentacyjna
Młodzieżowa reprezentacja Francji
Haller był młodzieżowym reprezentantem Francji, reprezentując swój kraj urodzenia na każdym poziomie wiekowym i zdobywając w sumie 51 występów i 27 goli[41]. Zagrał wraz z reprezentacją do lat 17 na Mistrzostwach Świata U-17 w 2011 roku w Meksyku, zdobywając bramkę w wygranym 3–0 meczu otwarcia grupowego przeciwko Argentynie[42].
14 listopada 2013 roku Haller zadebiutował w reprezentacji do lat 21, zastępując Anthony'ego Martiala w 57. minucie meczu przeciwko Armenii w kwalifikacjach europejskich w Tuluzie i zdobywając bramkę na 6–0[43].
25 marca 2015 roku strzelił hat-tricka w wygranym meczu towarzyskim przeciwko Estonii[44], tego samego dokonał w listopadzie 2016 roku w zwycięstwie 5–1 nad Wybrzeżem Kości Słoniowej na Stade Pierre Brisson[45].
Reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej
We wrześniu 2020 roku Haller został powołany do reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej[46].
Zadebiutował w wygranym 2–1 meczu kwalifikacyjnym do Pucharu Narodów Afryki 2021 przeciwko Madagaskarowi zdobywając zwycięskiego gola dla swojej drużyny w 55. minucie[47]. Został powołany na mecz fazy grupowej z reprezentacją Sierra Leone, podczas którego strzelił bramkę. Ostatecznie spotkanie zakończyło się remisem 2:2[48].
Po zaciętych rozgrywkach w pucharze reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej dotarła do finału turnieju w którym zmierzyła się ponownie z reprezentacją Nigerii. Pierwszą bramkę w finale strzelił nigeryjski ówczesny zawodnik PAOK FC, William Troost-Ekong w 38 minucie spotkania. Drugą bramkę po pierwszej połowie spotkania strzelił Franck Kessié po asyście Simon Adingra. Ostatnią bramkę na wagę zwycięstwa w tym spotkaniu strzelił sam Haller ponownie po asyście Simon Adingra. Końcowo spotkanie zakończyło się wynikiem 2:1 na konto Iworyjczyków, którzy tym samym sięgnęli po złoty medal turnieju.
Życie prywatne
Urodził się we francuskiej miejscowości Ris-Orangis[51]. Jego ojciec jest Francuzem, a matka Iworyjką[52]. Chorował na raka jądra, przez co musiał się leczyć i tymczasowo odejść z piłki. Powrócił do kariery w styczniu 2023 roku[53].
