Szyszkowscy (Syskowscy, Siskowscy) – polski ród szlachecki pieczętujący się herbem Ostoja^[1], należący do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców)^[2], wywodzący się z Szyszków (dziś Syski) w dawnym województwie sieradzkim^[3].

Poniżej wymienione są ważniejsze świadectwa źródłowe dotyczące Szyszkowskich herbu Ostoja oraz Sysków - ich wsi gniazdowej.

• Pierwsza wzmianka dotycząca Sysków pochodzi z roku 1399. Występuje w niej Sandek z Szyszków (de Syszki)^[4].
• W roku 1405 wzmiankowany był Albert z Szyszków (de Szyski)^[3].
• W latach 1410–1415 występował Dobrosław z Szyszków (de Siszky, de Siski)^[3].
• Na początku XVI w. występował Stanisław Szyszkowski, starosta klucza opatowskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego^[5], dziedzic w Lutosławicach i Rożdżałach. W latach 1522–1524 wykupywał części wsi Rożdżały z rąk Koźmińskich^[6].
• W roku 1538 poświadczony jako szlachcic herbu Ostoja był Stanisław Szyszkowski (Shiskowski), kanonik poznański, syn Józefa Szyszkowskiego i Katarzyny z Pudłowskich^[7].
• W roku 1552 posiadała część dóbr Syski Ewa Siskowska^[3].

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie należące do Szyszkowskich herbu Ostoja.

• Szyszki (dziś Syski)^[3], Lutosławice, Rożdżały^[6], Chmielnik, Majków^[8], Skarszewek, Skarszew, Olszowa, Świba, Przytocznica, Borków^[9], Rusocice, Oleszno, Świdno, Wola, Lasocin, Chotów, Krasocin, Mieczyn, Spytkowice, Okleśna, Brodła^[10], Buszków, Cisia Wola, Giebułtów, Ilkowice, Janowice, Kropidło, Maciejów, Małoszów, Mianocice, Nieszków, Słaboszów, Tochołów, Maciejowice, Godzisz, Kochów, Komory, Oblin, Oronne, Podstolice, Polik, Strych, Uchacze, Brzumin, Piwonin, Siedzów, Szymanowice, Winiary^[11], Chrusty (dawniej Chrostowo)^[12], Brzezie^[13], Russocice, Kamionka, Piorunów (dawniej Piorunowo), Kuny, Tury, Małoszyna (dawniej Małyszyna, Maliszyna), Międzylesie, Skarbki, Polichno (dawniej Polikno), Piersk (dawniej Piersko, Pierskowo), Plewnia (dawniej Plewień), Morawin, Zakrzyn (dawniej Zaksino, Zakszyn), Szadek^[14].

• 
  Syski i Lutosławice na mapie D. Gilly (1802–1803)
• 
  Zamek Szyszkowskich w Spytkowicach
• 
  Herb Szyszkowskich w kościele św. Katarzyny w Spytkowicach

• Stanisław Szyszkowski (zm. po 1530) – starosta klucza opatowskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, dziedzic w Lutosławicach i Rożdżałach^[5].
• Stanisław Szyszkowski (zm. po 1534) – stolnik kaliski, starosta rogoziński^[15].
• Stanisław Szyszkowski (zm. 1570) – kanonik gnieźnieński i poznański, prepozyt kapituły kolegiackiej w Sieradzu, proboszcz sieradzki, oficjał i dziekan wieluński.
• Marcin Szyszkowski (1554-1630) – książę siewierski, polski duchowny katolicki, biskup-koadiutor, następnie biskup łucki, płocki i krakowski.
• Jerzy Szyszkowski (zm. po 1633) – chorąży kaliski, kasztelan biechowskiego^[16].
• Ewa Marianna Szyszkowska (zm. 1634) – norbertanka w klasztorze na Zwierzyńcu pod Krakowem^[17].
• Andrzej Szyszkowski (zm. 1636) – sekretarz królewski, scholastyk krakowski, kanonik płocki, pułtuski, kielecki, zawichojski, krakowski i sandomierski, proboszcz w Iłży i kanclerz królewny Anny Katarzyny Konstancji Wazówny.
• Mikołaj Szyszkowski (1590-1643) – książę biskup warmiński, sekretarz wielki koronny, administrator apostolski diecezji sambijskiej, sekretarz królewski, prepozyt pułtuski, kantor krakowski, kanonik płocki, opat komendatoryjny czerwiński.
• Piotr Szyszkowski (zm. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, kasztelan wojnicki, kasztelan sądecki, starosta warecki i osiecki, poseł na sejm 1634.
• Mikołaj Szyszkowski (zm. ok. 1650) – podkomorzy wieluński, sędzia ziemski wieluński, sekretarz królewski, poseł na sejmy 1626 i 1632 roku, członek konfederacji generalnej 1632 roku, fundator kościoła św. Jadwigi w Olszowej.
• Anna z Szyszkowskich Lanckorońska (zm. 1650) - starościna małogoska, córka Piotra i Zofii Zebrzydowskiej. Jej mężem był Stanisław Lanckoroński, starosta małogoski, dziedzic dóbr włodzisławskich^[18].
• Jan Szyszkowski (zm. po 1654) – wojski kaliski^[19][20].
• Marcin Szyszkowski (zm. ok. 1656) – starosta lelowski, poseł województwa krakowskiego na sejm 1625 roku. Był mężem Eleonory Sapieżanki, córki starosty homelskiego Jerzego Andrzeja Sapiehy.
• Józef Szyszkowski (zm. po 1782) – subdelegat grodzki nowokorczyński^[21], dziedzic Brzezia^[22].
• Władysław Szyszkowski (ur. 1844) – powstaniec styczniowy^[23][24].
• Natalia z Ostoja-Szyszkowskich Steinowa^[25] (1886-1964) – działaczka niepodległościowa i feministyczna. Działała w konspiracji - w Służbie Zwycięstwu Polski, potem w Związku Walki Zbrojnej i w Armii Krajowej.
• Witold Stanisław Szyszkowski (1896-1940) – podporucznik rezerwy, członek POW, doktor medycyny, ordynator w szpitalu miejskim w Tomaszowie M Mazowieckim, lekarz naczelny Ubezpieczalni Społecznej, prezes Oddziału PCK oraz Towarzystwa Przeciwgruźliczego, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Był synem Wiktora i Heleny z Kosińskich. Został zamordowany przez NKWD w Katyniu wiosną 1940 roku.
• Zdzisław Wojciech Szyszkowski pseudonim Ostoja (1921-1985) – podporucznik Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego^[26].

• 
  Książę siewierski, bp Marcin Szyszkowski
• 
  Książę sambijski, bp Mikołaj Szyszkowski
• 
  Władysław Szyszkowski, powstaniec styczniowy (wizerunek nr 10)^[23]

• Herb Ostoja
• Ród Ostojów (Mościców)
• Krypta biskupia na Wawelu (dawniej zwana grobem Szyszkowskich)
• Ołtarz Świętego Stanisława w katedrze na Wawelu, konfesja ufundowana przez bpa Marcina Szyszkowskiego.

• B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 372.
• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839–1845, t. VIII, s. 648-652.
• Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.
• Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 253.
• Polski Słownik Biograficzny, t. L, s. 392-418.
• E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 436.
• E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000, s. 697-698.
• B. Ulanowski, Materiały do historii prawa i heraldyki polskiej, „Arch. Kom. Hist.”, Kraków 1886, t. III, s. 398-399.
• J. Korytkowski, Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, Gniezno 1883, t. IV, s. 86-87.
• W.J. Skowroński, Rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI – XIX w., Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, litera "S", cz. II, s. 129.
• S. Zajączkowski, S.M. Zajączkowski, Materiały do słownika geograficzno-historycznego dawnych ziem łęczyckiej i sieradzkiej do 1400 roku, Łódź 1970, cz. II, s. 131.
• S. Kozierowski, Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań 1926, t. II, s. 176.
• Urzędnicy województwa krakowskiego XVI–XVIII wieku. Spisy, (praca zbiorowa pod red. A. Gąsiorowskiego), Kórnik 1990, s. 263.
• Urzędnicy wielkopolscy XVI–XVIII wieku. Spisy, (praca zbiorowa pod red. A. Gąsiorowskiego), Wrocław 1987, s. 233.
• Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI–XVIII wieku. Spisy, (praca zbiorowa pod red. A. Gąsiorowskiego), Kórnik 1993, s. 296.
• W. Pogorzelski, Sieradz, Włocławek 1927, s. 17, 84.
• T.A. Nowak, Socjotopografia Wielunia w pierwszej połowie XVI w., Radomsko 2018, s. 269, 274, 361, 388, 401, 489, 512.
• S. Zabraniak, Z dziejów kapituły kolegiackiej w Wieluniu (XV w. – 1766 r.), [w:] „Rocznik Wieluński”, t. XII (2012), s. 27.
• S. Małyszko, Dawne budownictwo folwarczne. Majątki wielkopolskie. Tom IV, powiat kaliski, Szreniawa 2000, s.14, 32, 38, 52, 68, 111, 165, 178, 191, 202, 207, 212, 312.
• D. Kalina, Miasto i Gmina Wiślica. Dziedzictwo kulturowe, Wiślica 2018, s. 128, 229, 233, 249, 256, 295.
• M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego.
• D. Warzocha, Pamiątki po dr Witoldzie Szyszkowskim, Muzeum w Tomaszowie Mazowieckim.