Jan Ignacy Korytkowski (ur. 31 grudnia 1824 w Gnieźnie, zm. 14 maja 1888 tamże) – duchowny katolicki, historyk, archiwista, bibliotekarz, biskup-nominat pomocniczy gnieźnieński.

10 sierpnia 1851 otrzymał święcenia kapłańskie. W ciągu kariery duchownej pełnił szereg funkcji kościelnych, m.in. prodziekana i dziekana (1869) dekanatu kępińskiego - gdzie od kwietnia 1885 do 4 kwietnia 1872 był proboszczem parafii w Trzcinicy^[1]. W grudniu 1869 otrzymał nominację arcybiskupa Ledóchowskiego na kanonika kapituły metropolitalnej gnieźnieńskiej. Krótko przed śmiercią został mianowany biskupem tytularnym hermopolitańskim, z obowiązkami biskupa pomocniczego archidiecezji gnieźnieńskiej. Zmarł przed otrzymaniem sakry biskupiej.

Zasłużył się przede wszystkim jako historyk. Opracował dzieła, podstawowe dla historii polskiej hierarchii kościelnej:

• Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych (1883)
• Arcybiskupi gnieźnieńscy, prymasowie i metropolici polscy od r. 1000 aż do r. 1821 (1887–1892, wydane częściowo pośmiertnie)
• Katalog arcybiskupów gnieźnieńskich (1881)

W uznaniu zasług dla historii Kościoła został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności w Krakowie oraz honorowym doktorem teologii na Wydziale Teologicznym UJ (1887).

• Maria Wojciechowska, Jan Ignacy Korytkowski, Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968–1969

• Jan Ignacy Korytkowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-12-13]  (ang.).
• Publikacje Jana Ignacego Korytkowskiego w bibliotece Polona