Tablica poświęcona działalności na Roztoczu św. Brata Alberta i bł. Bernardyny, w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Horyńcu-ZdrojuSzlak św. Brata Alberta i pustelnie albertyńskie, tablica przy Domu Modlitwy w Pizunach Sióstr AlbertynekDom Modlitwy pw. bł. Siostry Bernardyny Marii Jabłońskiej w Pizunach, z relikwiami św. Brata Alberta i bł. Bernardyny
Wśród doświadczonych wędrowców uznawany jest za wymagający szlak. Należy się do niego odpowiednio przygotować, szczególnie kondycyjnie, ponieważ trasa jest długa[8]. Zawiera jednak bogactwo przyrody, historii i kultury[9].
Wybierając formę pieszą podróżowania warto podzielić trasę na dwa odcinki – dwudniowe wędrowanie z noclegiem np. w Werchracie, w schronisku w szkole[10][2].
Nawet jednak doświadczeni turyści, jeżeli zdecydują się na pokonanie szlaku w ciągu jednego dnia powinni zacząć wędrówkę o brzasku i w porze wiosenno-letniej, w porze długiego dnia[10]. Czas przejścia to około 14 godzin[4].
Większa część szlaku prowadzi lasami, z dala od osiedli ludzkich, wielkich skupisk i aglomeracji miejsko-przemysłowych. Należy zaopatrzyć się w żywność i napoje, ponieważ może być kłopot z zakupem na trasie. Konieczny jest kompas i dobra mapa, przydatne gdy zdarzy się wędrującym zgubienie znaku szlaku[10].
Trasa obejmuje miejscowości i interesujące miejsca:
Nowiny Horynieckie – kaplica pw. św. Antoniego z 1896, z otoczeniem leśnym,
Horyniec-Zdrój – miejscowość uzdrowiskowa, jest tam dawny zespół klasztorny Franciszkanów, kaplica-mauzoleum Ponińskich, dawna klasycystyczna cerkiew greckokatolicka z 1818 r., dawny pałac Ponińskich (obecnie sanatorium „Bajka”)[3].
Koniec (ewentualnie początek – ponieważ szlak można rozpocząć również w drugą stronę) szlaku znajduje się przy stacji PKP w Horyńcu-Zdroju[3].
.jpg)
