Ze względu na wysoką zawartość tanin rośliny te wykorzystywane są w garbarstwie. Szereg gatunków używanych jest też do produkcji barwników, wykorzystywanych leczniczo. Jadalne i wykorzystywane do wyrobu napojów są owoce sumaka octowcaR. typhina, R. glabra i R. trilobata. Pędy tego ostatniego wykorzystywane były w plecionkarstwie. Sumak octowiec uprawiany jest jako ozdobny[6].
Drobne, siedzące lub krótkoszypułkowe, zebrane w wyrastające na szczytach pędów wiechy i kłosy złożone[9]. Okwiat z dwóch okółków złożony, 5-krotny. Pręcików jest 5. W kwiatach męskich zalążnia jest silnie zredukowana. W kwiatach żeńskich występują silnie zredukowane prątniczki, zalążnia jest górna, jednokomorowa i z pojedynczym zalążkiem[5], choć tworzona jest z trzech owocolistków[9][8].
Kulistawe, jednonasienne pestkowce, z zewnątrz czerwone do brązowych, czasem ogruczolone i owłosione włoskami prostymi[9].
Systematyka
Pozycja systematyczna
Rodzaj należy do podrodziny Anacardioideae z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae)[2][10]. W tradycyjnym ujęciu był to rodzaj liczący najwięcej gatunków w rodzinie (ok. 200[8]–250[5]), ale ujęcie rodzaju uległo ograniczeniu po wyłączeniu z niego większości gatunków w osobne rodzaje: Baronia, Malosma, Searsia, Toxicodendron[4], a czasem jeszcze dodatkowo Melanococca i Terminthia (w najwęższym ujęciu w rodzaju Rhus zostaje ok. 35 gatunków)[6]. Mimo że wąskie ujęcie rodzaju potwierdzone zostało jako trafne w badaniach molekularnych na początku XXI wieku, to jego autorem był już w 1937 Fred Alexander Barkley[11][12]. Cała grupa rodzajów określana jako kompleks Rhus jest kłopotliwa do klasyfikowania ze względu na szybkie różnicowanie taksonów i znaczny udział ewolucji retikularnej (siateczkowatej)[13].
W węższym ujęciu rodzaj Rhus stanowi takson monofiletyczny dzielący się na dwa podrodzaje Rhus i Lobadium, w obrębie drugiego wyróżniane są cztery sekcje: Lobadium, Rhoeidium, Styphonia i Terebinthifolia[11].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcRoger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 362. ISBN 0-333-73003-8.
↑ abcdeK. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. X. Flowering Plants. Eudicots. Heidelberg, Dordrecht, London, New York: Springer, 2011, s. 35. ISBN 978-3-642-14396-0.
↑Genus Rhus L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-02-05].
_(5006727674).jpg)