Stephen Cottrell

Stephen Cottrell
Prymas Anglii
Ilustracja
Stephen Cottrell (2022)
Kraj działania

Anglia

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1958
Leigh-on-Sea

Arcybiskup Yorku
Okres sprawowania

od 2020

Biskup Chelmsford
Okres sprawowania

2010–2020

Wyznanie

anglikańskie

Kościół

Anglii

Prezbiterat

1984

Nominacja biskupia

6 stycznia 2004

Sakra biskupia

4 maja 2004

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 maja 2004

Miejscowość

Londyn

Miejsce

Katedra Świętego Pawła

Konsekrator

Rowan Williams

Stephen Geoffrey Cottrell (ur. 31 sierpnia 1958 w Leigh-on-Sea) – brytyjski duchowny anglikański, od 2004 do 2010 biskup pomocniczy Oksfordu, w latach 2010–2020 biskup Chelmsford, od 2020 arcybiskup metropolita Yorku i prymas Anglii. Od 2014 członek Izby Lordów.

Historia

Kształcił się w Belfairs High School w Leigh-on-Sea i na Polytechnic of Central London. Przez krótki czas pracował w przemyśle filmowym i w londyńskim St Christopher’s Hospice. W 1981 rozpoczął studia na anglikańskiej uczelni St Stephen's House(inne języki) w Oksfordzie, w wieku 25 lat wyświęcony na diakona. Uzyskał tytuł naukowy Master of Arts na St Mellitus College(inne języki)[1].

W latach 80. posługiwał przy parafii Chrystusa i św. Pawła w Forest Hill(inne języki), a w latach 1988–1993 – parafii św. Wilfryda w Chichesterze, jednocześnie będąc wicedyrektorem ds. studiów pastoralnych na Chichester Theological College(inne języki). Następnie objął funkcje misjonarza diecezjalnego oraz kapelana biskupiego ds. ewangelizacji w diecezji Wakefield(inne języki). W 1998 został członkiem zespołu Springboard zajmującego się ewangelizacją. W 2001 mianowany kanonikiem kapituły katedralnej w Peterborough[1].

6 stycznia 2004 nominowany na urząd biskupa pomocniczego Oksfordu z tytułem biskupa Reading[2]. Święcenia biskupie przyjął 4 maja 2004 z rąk arcybiskupa Rowana Williamsa w katedrze św. Pawła w Londynie[3].

22 marca 2010 ogłoszony biskupem diecezji Chelmsford[4], urząd objął 6 października 2010, a 27 listopada 2010 odbył ingres do katedry w Chelmsford[5]. 25 marca 2014 wprowadzony do Izby Lordów jako jeden z lordów duchownych[6].

W grudniu 2019 ogłoszony następcą abpa Johna Sentamu jako arcybiskup Yorku i prymas Anglii[7]. 11 czerwca 2020 jego nominacja przez królową Elżbietę II została formalnie zatwierdzona przez kapitułę katedralną w Yorku[8]. W niedzielę, 18 października 2020, odbył ingres do York Minster[9].

W 2023 arcybiskup określił tekst modlitwy Ojcze nasz jako problematyczny ze względu na jego patriarchalny wydźwięk. Jego wypowiedź spotkała się z aprobatą m.in. walijskiej posłanki Partii Pracy Christiny Rees(inne języki), lecz została skrytykowana przez środowiska konserwatywne, które podkreśliły biblijną genezę słów modlitwy[10].

Życie prywatne

Ma żonę Rebeccę i trzech synów[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Stephen Cottrell's biography [online], The Archbishop of York [dostęp 2024-05-14] (ang.).
  2. ↑ wfn.org | ACNS3732 Peterborough Cathedral's Canon Pastor, Stephen [online], archive.wfn.org [dostęp 2024-05-14].
  3. ↑ New Bishop of Reading consecrated [online], 4 maja 2004 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
  4. ↑ Next Bishop of Chelmsford comes home "hungry for us to be a Church that connects with every person and every community" [online], archive.ph [dostęp 2024-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-03].
  5. ↑ Bishop of Chelmsford: Together we will be a transforming presence and make Christ known. :: The Diocese of Chelmsford [online], web.archive.org, 9 lutego 2011 [dostęp 2024-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-09].
  6. ↑ Introduction: The Lord Bishop of Chelmsford, [w:] publications.parliament.uk [online] [dostęp 2024-05-14].
  7. ↑ Harriet Sherwood, Stephen Cottrell named as next archbishop of York, „The Guardian”, 17 grudnia 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
  8. ↑ Rosalind Kelly, York Minster [online], York Minster, 11 czerwca 2020 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
  9. ↑ A service of Evensong with the Enthronement of the Archbishop of York [online], The Archbishop of York [dostęp 2024-05-14] (ang.).
  10. ↑ Harriet Sherwood, Lord’s Prayer opening may be ‘problematic’, says archbishop, „The Guardian”, 7 lipca 2023, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-05-14] (ang.).