PROFILPELAJAR.COM

Stefan Tarnawski
Tarło
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	17?/29 kwietnia 1898 ; Humań
Data i miejsce śmierci	9 listopada 2001 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Jednostki	21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”, 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, Mazowiecka Brygada Kawalerii
Stanowiska	naczelny lekarz 1. Pułku Szwoleżerów, szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii, komendant Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, d-ca Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej, szef Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Późniejsza praca	kierownik Zespołu Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce
	Odznaczenia

Stefan Tarnawski pseud. Tarło (ur. 17^?/29 kwietnia 1898 w Humaniu^[1], zm. 9 listopada 2001 w Warszawie^[2]) – polski lekarz wojskowy, pułkownik służby zdrowia, generał brygady (1994), żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.

Życiorys

Syn Władysława Tarnawskiego herbu Sas (1867–1919) i Ireny z domu Lernicz (1874–1966)^[3]^[2].

W okresie I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 został żołnierzem Wojska Polskiego, skierowano go na front ukraiński. Po kursie medycznym w Szpitalu Ujazdowskim przydzielono go do szpitala wojskowego w Wilnie jako podoficera sanitarnego. W 1926 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuował karierę lekarza wojskowego, m.in. w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Pełnił funkcję naczelnego lekarza 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.

W 1939 brał udział w wojnie obronnej jako szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii (w stopniu pułkownika). Pod koniec września dostał się do niewoli niemieckiej, po ucieczce z obozu jenieckiego powrócił do Warszawy.

Od 1941 był komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, w 1943 został dowódcą Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej. W 1944 ponownie znalazł się w stolicy, wszedł w skład Szefostwa Służby Zdrowia Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim w Sanitariacie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Był komendantem szpitali stałych i polowych, a także szefem sanitariatu Grupy „Północ”. Znalazł się następnie w Krakowie z transportem rannych i chorych szpitala polowego, obejmując komendanturę ewakuowanego Szpitala Ujazdowskiego.

Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Był szefem Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, jednak w 1947 zwolniono go ze służby wojskowej. Do 1953 kierował Zespołem Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce. Następnie był zastępcą kierownika wydziału zdrowia w jednym ze stołecznych urzędów oraz kierownikiem placówek służby zdrowia. W 1974 przeszedł na emeryturę.

W 1994 prezydent Lech Wałęsa awansował pułkownika Stefana Tarnowskiego na stopień generała brygady.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[2] nr 13264^[4]
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (w uznaniu wybitnych zasług dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w działalności społecznej i kombatanckiej, 1998)^[5]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Krzyż Niepodległości z Mieczami (1937)^[2]
Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz pierwszy w 1921)^[6]^[2]
Krzyż Zasługi z Mieczami^[2]
Krzyż Armii Krajowej^[2]
Warszawski Krzyż Powstańczy^[2]

Przypisy

↑ Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej: 1989–2002. Warszawa: 2002.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Stefan Tarnawski. 1944.pl. [dostęp 2012-05-10].
↑ Stefan «Tarło» Tarnawski h. Sas. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-11-13].
↑ Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Andrzej Suchcitz: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Koszalin: 1997, s. 520.
↑ M.P. z 1999 r. nr 10, poz. 131
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2035 z 1921 r.. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1564. [dostęp 2014-11-22].