Stary Ratusz w Legnicy – zbudowany w latach 1737–1741 w stylu barokowym. Początkowo był siedzibą władz miejskich, w roku 1928 został zaadaptowany na siedzibę teatru. Obecnie mieści się w nim administracja teatru oraz garderoby aktorów.
Historia
Pierwszy drewniany ratusz w Legnicy powstał już w XIV wieku na podstawie przywileju księcia Bolesława III Rozrzutnego[1]. Budynek ten podobnie jak i następny, murowany, był niszczony w pożarach[1]. Budowla obecna została wzniesiona w latach 1737–1741 pod kierunkiem Franza Michaela Sheerhofera, jako fragment zabudowy rynku[2]. Pierwsze posiedzenie rady miejskiej odbyło się 15 maja 1741 roku, a ostatnie - 164 lata później - 8 kwietnia 1905 roku[3]. Obiekt był przebudowany w roku 1836, a następnie w latach 1926–1928 ponownie, z przeznaczeniem na teatr[2], dobudowano wówczas niską wieżę[4]. Budowla była remontowana w latach 1960–1960, a ostatnio w latach 1977–1978[2].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 29 marca 1949 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków[5].
Architektura
Barokowy budynek ma trzy trakty, obszerną sień i trzy kondygnacje[2]. Na osi budynku jest ryzalit, podkreślony dwoma biegami zewnętrznych schodów[2]. Boniowany parter podtrzymuje pilastry dzielące elewację[2]. Bryła nakryta jest dachem mansardowym z lukarnami, a ryzalit cebulastym hełmem[2]. Stary Ratusz jest obecnie integralnie połączony z przylegającym do niego od północnej strony budynkiem teatru[3]. Jego wnętrza zajmuje administracja Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy i garderoby aktorów[3].
Galeria
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- JózefJ. Pilch JózefJ., Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077 . Brak numerów stron w książce
- Roman Pawlak, "Zabytkowe ratusze", Warszawa, MUZA SA, 2003, ISBN 83-7200-991-0.
Linki zewnętrzne
_ID_593150.jpg)
