Stanisław Olewiński (polityk)

Ten artykuł dotyczy polityka. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Stanisław Olewiński.
Stanisław Olewiński
ilustracja
Stanisław Olewiński (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1896
Kołby

Data i miejsce śmierci

po 1939
ZSRR

Poseł na Sejm IV kadencji
Okres

od 1935
do 1938

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Stanisław Olewiński (ur. 23 czerwca 1896 w Kołbach, zm. po 1939 w ZSRR) – polski ziemianin i działacz społeczny związany z Polesiem, inżynier rolnik, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938), członek Rady Związku Powiatów Rzeczypospolitej Polskiej w 1936[1].

Życiorys

Urodził się 23 czerwca 1896 we wsi Kołby, w ówczesnym powiecie pińskim guberni mińskiej, w rodzinie Józefa Kalasantego, ziemianina, i Józefy ze Świeżyńskich[2] (ur. 1863), działaczki niepodległościowej, odznaczonej Medalem Niepodległości[3][4][5]. Był młodszym bratem Piotra (1895–1962), kawalera Orderu Virtuti Militari, prezydenta Pińska i senatora.

W 1914 ukończył gimnazjum realne im. Stanisława Staszica w Warszawie[6], a w 1921 Wydział Rolny SGGW. W czasie I wojny światowej walczył w wojsku rosyjskim, później również w wojnie 1920. 7 lipca 1926 prezydent RP mianował go podporucznikiem w rezerwie ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 351. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 25 pułku ułanów w Prużanie[7]. W 1934 jako podporucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińsk i nadal posiadał przydział w rezerwie do 25 puł.[8]

W II Rzeczypospolitej został współwłaścicielem majątków Kołby i Koniuchy na Pińszczyźnie. Od 1926 do 1928 administrował majątkiem Kazimierza Bispinga, był dzierżawcą Poczapów. Zasiadał w sejmiku powiatowym oraz jego wydziale. Był członkiem zarządu Poleskiej Izby Rolniczej. W 1935 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji z ramienia BBWR. 20 września 1939 w Pińsku został zatrzymany przez NKWD i uwięziony w wagonie-areszcie na stacji kolejowej w Pińsku, a po 10 dniach wywieziony do obwodu archangielskiego[2]. Zaginął na terytorium Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[2].

30 listopada 1935 w Horodyszczach ożenił się z Aleksandrą ze Skirmuntów (zm. 1993), z którą miał syna Kazimierza (zm. 2006)[2].

Ordery i odznaczenia

5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[9].

Przypisy

  1. ↑ Leszek Śliwiński, Ogólnopolska reprezentacja powiatowych związków komunalnych w II Rzeczypospolitej, Częstochowa 2013, s. 256.
  2. ↑ a b c d e f g Katalogi i bazy : Parlamentarzyści polscy : Olewiński Stanisław (1896-po 1939). Biblioteka Sejmowa. [dostęp 2023-05-25]..
  3. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-25]..
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-25]..
  6. ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 245, 254.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 125, 605, tu urodzony 21 czerwca 1896.
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-25]..

Bibliografia