Stanisław Jaworski
Stanisław Jaworski, Maria Mirska i Juliusz Łuszczewski w sztuce Łatwiej przejść wielbłądowi w Teatrze Komedia w Warszawie (maj 1942)
Imię i nazwisko
Stanisław Czesław Jaworski
Data i miejsce urodzenia
12 lutego 1895 Dolina
Data i miejsce śmierci
28 października 1970 Warszawa
Zawód
aktor
Odznaczenia
Grób aktora Stanisława Jaworskiego (1895–1970) i aktorki Janiny Jaworskiej–Porębskiej (zm. 1983) na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Stanisław Jaworski (ur. 12 lutego 1895 w Dolinie , zm. 28 października 1970 w Warszawie ) – polski aktor teatralny i filmowy .
Życiorys
Aktorstwa uczył się na prywatnych kursach u dyrektora teatru lwowskiego . Na scenie zadebiutował w Teatrze Nowym we Lwowie w 1913. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej . Przed wojną występował m.in. w teatrach Krakowa , Torunia i Poznania .
W czasie okupacji grał w teatrach jawnych Warszawy, m.in. w Teatrze Komedia .
Po wyzwoleniu związał się początkowo ze scenami krakowskimi , by po dziesięciu latach osiąść już na stałe w Warszawie.
Był aktorem charakterystycznym, jego warunki zewnętrzne predysponowały go do grania ról zwykłych, „szarych ludzi”, często zasklepiających się w swojej samotności. Na scenie kreował m.in. takie role jak: Pagatowicza w Grubych Rybach , Dyndalskiego w Zemście , Szwejka w Przygodach dobrego wojaka Szwejka , Twardosza w Dożywociu , Malvolia w Wieczorze Trzech Króli , Chłopowa w Rewizorze , Don Bazylia w Weselu Figara czy Króla Ignacego w Iwonie, księżniczce Burgunda .
W filmie debiutował w 1937. Miał w swoim dorobku około 30 ról filmowych. Ogromną popularność przyniosła mu rola Klemensa Kolasińskiego w radiowej powieści Matysiakowie . Za rolę w Matysiakach w 1958 otrzymał Nagrody Radia i Telewizji (zespołową i indywidualną). Często występował także w Podwieczorku przy mikrofonie .
Zmarł 28 października 1970 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 45-6-9)[1] .
Teatr
Filmografia
Znachor (1937 ), reż. M. Waszyński
Skarb (1948 ), reż. L. Buczkowski – inkasent Augustyn Halny, sublokator mieszkania przy ul. Równej
Sprawa do załatwienia (1953 ), reż. J. Rybkowski i J. Fethke – portier
Autobus odjeżdża 6.20 (1954 ), reż. J. Rybkowski – fryzjer Edward Ryżyk, szef Krystyny
Niedaleko Warszawy (1954 ), reż. M. Kaniewska – mistrz Śliwik
Irena do domu! (1955 ), reż. J. Fethke – ekspedient w sklepie z zabawkami
Podhale w ogniu (1955 ), reż. J. Batory i H. Hechtkopf – adiutant Radockiego
Nowela bokserska w Trzy starty (1955 ), reż. Cz. Petelski – majster Walczaka w hucie
Człowiek na torze (1956 ), reż. A. Munk – kolejarz Franek, przyjaciel Orzechowskiego
Wraki (1956 ), reż. E. Petelska i Cz. Petelski – lekarz, członek załogi statku
Kapelusz pana Anatola (1957 ), reż. J. Rybkowski – inspektor MO
Pan Anatol szuka miliona (1958 ), reż. J. Rybkowski – inspektor MO
Pożegnania (1958 ), reż. W. J. Has – doktor Janowski, gość hrabiny Róży
Zadzwońcie do mojej żony (1958 ), reż. J. Mach – Stępowski, ojciec Zbigniewa
Inspekcja pana Anatola (1959 ), reż. J. Rybkowski – inspektor MO
Sygnały (1959 ), reż. J. Passendorfer – ofiarodawca leku
Historia współczesna (1960 ), reż. W. Jakubowska – Albinowski, ojciec Basi
Zezowate szczęście (1960 ), reż. A. Munk – zegarmistrz
Barbara i Jan (1964 ), odc. 3, reż. J. Ziarnik – kierownik delegacji na budowie wieżowca
Niekochana (1965 ), reż. J. Nasfeter – komornik
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966 ), odc. 6, reż. M. Waśkowski – dyrektor ZOO
Wojna domowa (1966 ), odc. 10, reż. J. Gruza – listonosz z telegramem
Wniebowstąpienie (1968 ), reż. J. Rybkowski – Wilnianin, sędzia Kocioł
Mały (1970 ), reż. J. Dziedzina – dozorca na budowie domu
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: