Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka w Bydgoszczy – stadion lekkoatletyczny i piłkarski, wybudowany w latach 1957–1960 i gruntownie przebudowany w latach 2007–2008. Stadion jest własnością miasta Bydgoszczy, a jego zarządcą jest SP Zawisza Bydgoszcz. Obiekt spełnia standardy UEFA oraz posiada certyfikat First Class IAAF. W latach 2005–2011 stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka jako jedyny w Polsce spełniał normy IAAF i w związku z tym gościł najważniejsze imprezy lekkoatletyczne w kraju. Stadion gościł rozgrywki polskiej Ekstraklasy podczas pobytu Zawiszy Bydgoszcz na najwyższym szczeblu rozgrywek piłkarskich w Polsce w latach 2013–2015.
Charakterystyka
Typ stadionu: piłkarsko-lekkoatletyczny
Pojemność: 20 559 widzów (miejsc siedzących), w tym 7 tys. na zadaszonych trybunach
Infrastruktura piłkarska: boisko o wymiarach 105 x 68 m, murawa naturalna, podgrzewana; stadion spełnia wymogi techniczno-organizacyjne PZPN, UEFA i FIFA.
Infrastruktura lekkoatletyczna: 9-torowa tartanowa bieżnia oraz infrastruktura do wszelkich lekkoatletycznych konkurencji technicznych, magazyn sprzętu; obiekt spełnia standardy wyznaczone przez Międzynarodową Federację Lekkoatletyki (IAAF) zatwierdzane w tzw. certyfikacie First Class.
Oświetlenie stadionu: 1600 lux
Trybuny zostały zaprojektowane w sposób umożliwiający komfortową widoczność z każdego miejsca na widowni, zgodnie z wytycznymi PZPN.
Wyposażenie dodatkowe: elektroniczna tablica świetlna, infrastruktura do montażu telebimu, kabiny VIP i dziennikarskie, trybuna prasowa, infrastruktura dla wozów transmisyjnych, parking na 1 tys. pojazdów
W budynku pod trybuną B (4 kondygnacje) znajdują się: szatnie, biura, Centrum Konferencyjno-Bankietowe, Centrum Odnowy Biologicznej i Rehabilitacji, Restauracja Olimpijska oraz Galeria Sportu Bydgoskiego.
Obiekt jest w całości przystosowany do korzystania przez osoby niepełnosprawne.
Park sportowy Zawiszy Bydgoszcz
Stadion jest częścią parku sportowego Zawiszy Bydgoszcz, o powierzchni 25 hektarów, położonego przy ul. Gdańskiej 163[1]. W skład całego kompleksu wchodzą[2]:
Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka
boczny stadion piłkarsko-lekkoatletyczny wyposażony w boisko piłkarskie 100 x 65 m z pełną infrastrukturą lekkoatletyczną
pełnowymiarowe (105 m x 70 m) boisko z naturalną nawierzchnią do rozgrywek niższych klas i juniorów PZPN
pełnowymiarowe (105 x 68 m) boisko ze sztuczną nawierzchnią, z oświetleniem (500 lux), do rozgrywek niższych klas i juniorów PZPN
hala sportowa 18 x 36 m do gier zespołowych (futsal, siatkówka)
kryta strzelnica przystosowana do strzelań pneumatycznych (10 m), kulowych (25 i 50 m), śrutowych, wyposażona w tarcze elektroniczne i analogowe, zaplecze i parking
hala 36 x 24 m do uprawiania gimnastyki i akrobatyki sportowej i trybunami na 200 widzów, wyposażona w specjalistyczny sprzęt gimnastyczno-akrobatyczny najnowszej generacji, z pełnym zapleczem szatniowo-socjalnym
W sąsiedztwie kompleksu sportowego znajduje się największy w Polsce Leśny Park Kultury i Wypoczynku „Myślęcinek” (830 ha), m.in. z wytyczonymi trasami biegów przełajowych oraz z ofertą rekreacyjną (korty, trasy biegowe i dla rolkarzy, paint-ball, pole golfowe, stok narciarski, lodowisko, skate-park itp.)
Inicjatorem powstania dużego stadionu, z którego mogliby korzystać bez ograniczeń zawodnicy ówczesnego OWKS Bydgoszcz byli dowódcy Okręgu Wojskowego II, gen. dyw. Bronisław Półturzycki i gen. dyw. Jan Rotkiewicz[4]. W 1953 roku rozpoczęto pierwsze prace przy budowie boiska piłkarskiego, które przerwano z powodów administracyjnych i wznowiono w 1955 roku po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Projektantem obiektu był inż. Jerzy Hoffman. Pracami objęto obszar teren o powierzchni 25 hektarów, pierwotnie porośnięty lasem. Większość prac była wykonywana przez żołnierzy służby zasadniczej i oficerów POW[4]. Do usypania wałów pod trybuny wykorzystano ziemię z wykopów wznoszonego wówczas Osiedla Leśnego. Głównym organizatorem prac budowlanych był ppor. Stanisław Kisiel. Stadion zaprojektowano na 36 tys. miejsc siedzących, lecz razem z miejscami stojącymi na koronie wału pojemność stadionu wynosiła 50 tys. widzów[4]. Od początku założono, że będzie to stadion piłkarsko-lekkoatletyczny. 23 i 24 czerwca 1956 roku na nowo powstałej bieżni rozegrano zawody lekkoatletyczne o drużynowe mistrzostwo Polski. Uroczyste otwarcie Stadionu Wojska Polskiego w Bydgoszczy miało miejsce 21 lipca 1957 roku[4]. Połączono je z V Letnią Spartakiadą POW i turniejem piłkarskim, w którym udział wzięły: Vorwärts Berlin, Wawel Kraków i Zawisza Bydgoszcz (nie dojechała Dukla Praga). W pierwszym meczu Vorwärts Berlin pokonał Wawel Kraków 3:0, a następnego dnia Zawisza Bydgoszcz pokonał drużynę z Berlina 2:1. Pierwszego gola dla Zawiszy na własnym stadionie strzelił Bronisław Waligóra[4].
18-20 lipca 1958 rozegrano na stadionie Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce w pełnym programie (konkurencje jak w czasie mistrzostw Europy)[4]. Kompleks sportowy wzbogacano o nowe obiekty. W 1959 ukończono budowę hali bokserskiej, kortów tenisowych oraz hali sportowej, która służyła siatkarzom i koszykarzom. W 1961 zbudowano strzelnicę małokalibrową na 36 stanowisk, amfiteatr na 10 tys. osób oraz ukończono budowę trybun na łukach stadionu[4]. W 1962 zbudowano pawilon klubowy z halami: gimnastyczną i do gier zespołowych, z siłownią, szatniami i pomieszczeniami administracyjnymi oraz kawiarnią. Całość wkomponowano w zieleń nadając kompleksowi sportowemu formę parku[5]. Infrastruktura obejmowała również boiska treningowe, hotel, pawilony mieszkalne dla zawodników z l. 60. (tzw. olimpijki; rozebrane w 2021)[6], 25-stanowiskową strzelnicę sportową na Jachcicach oraz przystań wodną na Wyspie Młyńskiej. Do niezrealizowanych inwestycji należały natomiast: basen pływacki, duża hala sportowa oraz kryte lodowisko[4].
W 1968 roku zainstalowano oświetlenie i nagłośnienie stadionu. W 1971 oddano do użytku nową halę dla ciężarowców, krytą bieżnię lekkoatletyczną oraz internat na 150 miejsc. 3 września 1972 roku na stadionie odbyły się Centralne Dożynki z udziałem I sekretarza KC PZPREdwarda Gierka, przewodniczącego Rady PaństwaHenryka Jabłońskiego, prezesa Rady Ministrów Piotra Jaroszewicza, pierwszych sekretarzy KW PZPR z całego kraju, delegacji zagranicznych oraz 45 tys. widzów. W występach artystycznych uczestniczyło 29 zespołów tanecznych, kapele ludowe i recytatorzy[4]. Po uroczystościach konieczna była całkowita wymiana murawy boiska, połączona z nawiezieniem ziemi. 15 października 1972 rozegrano na stadionie pierwszy mecz męskiej reprezentacji APolska - Czechosłowacja (3:0 po golach Kazimierza Deyny (2) i Roberta Gadochy)[4]. W latach 70. na stadionie rozgrywano międzynarodowe mityngi oraz imprezy lekkoatletyczne: Grand Prix Brdy, Memoriał Janusza Kusocińskiego 1976, Puchar Europy w Wielobojach 1975, Mistrzostwa Europy Juniorów w Lekkoatletyce 1979. W kolejnych latach obiekt modernizowano. W 1975 zainstalowano tablicę świetlną, w latach 80. zbudowano kabiny dziennikarskie, a w 1996 dokonano generalnej modernizacji stadionu przed Mistrzostwami Świata Juniorów Młodszych w Lekkoatletyce 1999. W 2000 roku wymieniono drewniane ławki na plastikowe krzesełka, tablicę świetlną oraz zainstalowano nowe oświetlenie 1600 lux w postaci 4 słupów o wysokości 50 metrów, na których zainstalowano po 63 reflektory[7].
W 2002 roku Agencja Mienia Wojskowego przekazała stadion magistratowiBydgoszczy, który odtąd stał się jego właścicielem. 25 czerwca 2003 Rada Miasta Bydgoszczy ustanowiła Zdzisława Krzyszkowiaka patronem stadionu oraz przekazała pieniądze na zadaszenie trybuny A[7]. Generalnej przebudowy stadionu dokonano w latach 2007–2008 przed Mistrzostwami Świata Juniorów w Lekkoatletyce 2008[5]. Wzniesiono wówczas żelbetowe wysokie trybuny, zadaszono trybunę B, zmodernizowano wyposażenie obiektu, zbudowano 4-kondygnacyjny budynek mieszczący centrum konferencyjne, centrum odnowy biologicznej, restaurację i Muzeum Sportu Bydgoskiego. Pojemność stadionu zmniejszyła się wówczas do 20,5 tys. widzów, w zamian znacznie polepszyła się widoczność z trybun[7]. W 2008 z inicjatywy ówczesnego prezydenta miasta BydgoszczyKonstantego Dombrowicza zmieniono nazwę stadionu na Bydgoski Stadion Miejski. Do starej nazwy powrócono w 2010 roku, po objęciu stanowiska prezydenta miasta przez Rafała Bruskiego. Przed Mistrzostwami Świata Juniorów w Lekkoatletyce 2016 wyremontowano stadion rozgrzewkowy oraz wymieniono tablicę świetlną na stadionie[8].
1955–1964 – budowa kompleksu sportowego przy ul. Gdańskiej, w tym stadionu w latach 1957–1960 według projektu architektów W. Wyszkowskiego, A. Bigona i J. Hoffmanna[9]
21 lipca1957 – uroczyste otwarcie stadionu połączone ze spartakiadą Pomorskiego Okręgu Wojskowego i turniejem piłkarskim z udziałem 3 drużyn (Vorwärts Berlin, Wawel Kraków i Zawisza Bydgoszcz). W meczu inauguracyjnym Vorwärts Berlin pokonało Wawel Kraków 3:0.[10]
22 lipca1957 – pierwsze spotkanie piłkarzy Zawiszy na stadionie: Zawisza Bydgoszcz 2:1 Vorwärts Berlin
↑Początki Wojskowego Klubu Sportowego Zawisza. [w:] Prace Komisji Historii Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. T. XXI. Wojsko, a społeczeństwo na Kujawach i Pomorzu. Zbiór Studiów pod red. Zdzisława Biegańskiego i Włodzimierza Jastrzębskiego
↑ abEncyklopedia Bydgoszczy. t.1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, str. 266
Budynek frontowy trybuny głównej, w którym mieszczą się m.in. Galeria Sportu Bydgoskiego, sale konferencyjne, restauracja oraz odnowa biologiczna ( Centrum Odnowy Biologicznej i Rehabilitacji „Zawisza” )
.jpg)