St. Chamond był projektem armii francuskiej mającym konkurować z cywilnym pojazdem Schneider CA. Prototyp został wybudowany jesienią 1916. Ważył prawie 20 ton (po zamontowaniu dodatkowego pancerza 24 tony) miał 7,91 m długości (z działem 8,93 m), 2,67 m szerokości i 2,35 m wysokości. Czołg został zaprojektowany przez płk. Rimailho, powstał w oparciu o przedłużone podwozie traktora Holta. W oryginalnym zawieszeniu dodano trzeci wózek bieżny z trzema kółkami. Wydłużenie zawieszenia wynikało ze zwiększenia przez Niemców szerokości okopów do 2,5 m. Pozwoliło też na zamontowanie działa 75 mm konstrukcji Rimailho[a], co jednak przyczyniło się do powstania dużego nawisu pancerza z przodu czołgu. Powodowało to mimo zastosowania silnika spalinowo-elektrycznego duże problemy przy poruszaniu się pojazdu w terenie. Czołg najlepiej opisują słowa żołnierzy pełniących w nim służbę: „Ogromny St. Chamond, potężny niszczyciel na zbyt krótkich gąsienicach, który miał wielkie możliwości, oprócz jednej – przynajmniej w tym czasie – nie można było nim jeździć.”
Pierwszy czołg wyjechał z fabryki 7 września 1916. Użyto go pierwszy raz bojowo 1 maja 1917 podczas natarcia w rejonie Conde-sur-Aisne. Do końca I wojny światowej wyprodukowano 400 sztuk.
