Srokowiec (niem. Srokowietz[1]) – dawna kolonia robotnicza w południowo-wschodniej części Siemianowic Śląskich, położona w rejonie ulicy Srokowieckiej w dzielnicy Centrum.
Została ona założona w rejonie szybów kopalnianych Knoff i Hoffnung[2]. Składała się z ośmiu wielorodzinnych domów z przydomowymi ogródkami i chlewikami w podwórzu[2]. Zabudowa ta koncentrowała się po wschodniej stronie ulicy i posiadała szare elewacje. W kolonii ponadto znajdował się piekarniok do wypieku chleba, magiel i stodoła. Kolonia ta nie była skanalizowana[3]. W 1885 roku Srokowiec zamieszkiwało 335 osób[1]. W drugiej połowie XIX wieku Srokowiec funkcjonował jako samodzielna gmina[4].
Na początku XX wieku Srokowiec był kolonią na obszarze dworskim Siemianowice II[5]. Obszar kolonii stanowił scenerię filmu Kazimierza Kutza Perła w koronie[3]. Srokowiec został wyburzony wraz z sąsiednią kolonią Jerzego w latach 70. XX wieku[2].
Przypisy
Bibliografia
- MichałM. Bulsa MichałM., Patronackie osiedla robotnicze. Tom 1: Górny Śląsk, Łódź: Księży Młyn, 2022, ISBN 978-83-7729-689-9 (pol.).{{Cytuj}} Nieprawidłowe/puste pola: "s".
- MałgorzataM. Derus MałgorzataM., Kolonie robotnicze, „Siemianowicki Rocznik Muzealny” (11), Siemianowice Śląskie: Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2012, s. 115-126, ISSN 1644-8154 (pol.).
- MarianM. Jadwiszczok MarianM., Osiedle Jerzego, „Extra Bytom, Chorzów, Siemianowice”, 14 (61), Siemianowice Śląskie: SOWPOL Sp. z o.o., 2018, s. 3, ISSN 2391-4122 (pol.).
- AntoniA. Halor AntoniA., Przewodnik siemianowicki. Wędrówki po mieście i okolicy, wyd. pierwsze, Siemianowice Śląskie: Urząd Miasta Siemianowice Śląskie, 2000, ISBN 83-913068-1-X (pol.).
| Dzielnice administracyjne |
|
|---|
| Historyczne osady i kolonie |
|
|---|
| Osiedla mieszkaniowe |
|
|---|
