Sowiecka Formuła 3 – cykl wyścigów samochodowych rozgrywanych w ZSRR w latach 1960–1987 według przepisów Formuły 3.
Historia
W październiku 1956 roku Centralny Automotoklub ZSRR (CAMK) został członkiem FIA. Wskutek tego przedstawiciele CAMK obejrzeli zachodnie wyścigi, w tym Grand Prix Wielkiej Brytanii Formuły 1. Pod wpływem tego postanowiono zreformować radzieckie sporty motorowe, tworząc mistrzostwa ZSRR w kilku klasach wyścigowych, w tym w Formule 3[1]. Pierwszą edycję mistrzostw Sowieckiej Formuły 3 rozegrano w 1960 roku[2]. Pierwszym mistrzem został Gieorgij Surguczew[3][4] w NAMI 041M, wyposażonym w plastikową karoserię. Początkowo pojemność silników była ograniczona do 500 cm³ i używano jednostek motocyklowych[5]. Jednakże w 1964 roku zwiększono limit dwukrotnie. Masa samochodów musiała wynosić wówczas minimum 400 kg. W sezonie 1971 zwiększono dopuszczalną pojemność do 1100 cm³, a dwa lata później – do 1300 cm³. Od roku 1978 pojemność silników była ograniczona do 2000 cm³[6]. W tym okresie największą liczbę samochodów w serii stanowiły pojazdy marki Estonia wyprodukowane przez TARK, napędzane silnikami Łada[7]. Serię zniesiono po 1987 roku ze względu na organizację w ZSRR Formuły Wostok i Formuły Mondial[8][9].
Seria została wskrzeszona już po rozpadzie ZSRR przez RAF jako Rosyjska Formuła 3.
Mistrzowie
Zobacz też
Przypisy
