PROFILPELAJAR.COM

Smolice
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	zgierski
Gmina	Stryków
Strefa numeracyjna	42
Kod pocztowy	95-010
Tablice rejestracyjne	EZG
SIMC	0416210
	Położenie na mapie gminy Stryków Smolice
	Położenie na mapie Polski Smolice
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Smolice
	Położenie na mapie powiatu zgierskiego Smolice
	51°54′04″N 19°34′58″E/51,901111 19,582778

Smolice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa łódzkiego.

W 2007 r. sołectwo liczyło 339 mieszkańców, w tym 171 kobiet (w 1996 r. – 273). Wskaźnik feminizacji osiągał wartość 101/100.

W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – Państwowe Gospodarstwo Hodowli Zwierząt Futerkowych w Strykowie i Smolicach^[3].

Położenie

Sołectwo Smolice położone jest w centralnej części gminy, granicząc bezpośrednio od wschodu z miastem Stryków. Sołectwo składa się z dwóch jednostek osadniczych: Smolic (położonych w centralnej części) oraz Smolic Górnych (znajdujących się w północno-zachodnim fragmencie). Wzdłuż południowej granicy sołectwa przebiega autostrada A-2, w części północnej znajduje się droga powiatowa nr 708 relacji Stryków–Ozorków, natomiast przez środek równoleżnikowo biegnie lokalna droga łącząca Stryków ze Swędowem. W północno-zachodniej części znajduje się linia kolejowa Łódź – Łowicz.

Środowisko przyrodnicze

Przez sołectwo równoleżnikowo przebiega Strykowski Poziom Krawędziowy Wysoczyzny Łódzkiej. Najwyższy punkt na tym terenie położony jest na wysokości 179,9 m n.p.m. w południowej części (w okolicy autostrady A-2), natomiast najniższej położony obszar znajduje się w dolinie Moszczenicy w północno-zachodnim fragmencie Smolic i jego wysokość wynosi 150,0 m n.p.m. W rzeźbie sołectwa widoczne są dawne wyrobiska poeksploatacyjne – glinianki.

Gleby

Część południowa i zachodnia zbudowana jest z gliny zwałowej, od strony drogi krajowej nr 14 do zabudowań wsi Smolice (we wschodniej części sołectwa) wąskim pasem w podłożu zalegają piaski i żwiry. Wzdłuż doliny Moszczenicy występują piaski, żwiry i mułki rzeczne, natomiast w części północno-zachodniej przeważają piaski wodnolodowcowe. Występujące w sołectwie surowce mineralne – czwartorzędowe gliny i piaski, mają lokalne znaczenie gospodarcze.

Gleby sołectwa Smolice zaliczane są do gleb średniej i niskiej jakości, stanowią je przede wszystkim gleby bielicowe i pseudobielicowe, lokalnie gleby brunatne, w dnie doliny Moszczenicy zalegają gleby murszowe, torfowe i mady. Warunki glebowe nie sprzyjają produkcji rolnej, najlepsze jakościowo gleby klasy IIIb zajmują jedynie 20,4 ha, dominują gleby klasy V (131,7 ha) oraz IV (112,7ha).

Historia

Najstarsze ślady pobytu ludzi na terenie Smolic pochodzą z przełomu okresu rzymskiego i wczesnego średniowiecza. Nazwa Smolice po raz pierwszy w źródłach pisemnych pojawia się w 1387 r., gdzie wymieniana jest jako Smolicze. W XVI wieku stanowiła własność szlachecką Stanisława Smolickiego leżącą w parafii strykowskiej, w powiecie brzezińskim i województwie łęczyckim. Wówczas dzieliła się na Smolyce Nadolne i Nagórne, składała się z wsi (17 domów), folwarku (2 domy), dworu oraz młyna. Około 200 lat temu większa część dzisiejszego sołectwa porośnięta była gęstym lasem i należała do rodziny Krukowieckich. W XIX wieku składała się ze wsi właściwej, kolonii i folwarku. Hrabia Krukowiecki w XIX wieku przekazał część swych ziem, tzw. „resztówkę”, pracownikom. W wyniku tego nastąpił szybszy rozwój osadnictwa, karczowano lasy oraz parcelowano ziemię. Prawdopodobnie w tym czasie wybudowano tu karczmę, której fragmenty znaleziono podczas budowy centrum logistycznego Raben.

Przeprowadzony w 1921 r. spis powszechny wskazywał na istnienie tylko jednej wsi Smolice, na terenie której znajdowało się 46 budynków mieszkalnych zamieszkałych przez 357 osób, z tego 175 kobiet. Wówczas wyznanie chrześcijańskie deklarowało 345 osób, z tego 125 katolickie, 64 ewangelickie, Smolice zamieszkiwało także 12 osób wyznania mojżeszowego. Narodowość polską wskazały 294 osoby, zaś 63 niemiecką.

Po zakończeniu II wojny światowej jedną z ważniejszych inwestycji na terenie sołectwa była melioracja i uregulowanie często wylewającej Moszczenicy. Najważniejsze wydarzenia w dziejach Smolic miały miejsce na początku lat dziewięćdziesiątych XX w., kiedy podejmowano decyzje o przebiegu autostrad, w wyniku tych ustaleń dziś przez południową część sołectwa biegnie autostrada A2. Na skutek budowy autostrady zmieniło się zagospodarowanie wsi oraz pojawiły nowe inwestycje przemysłowo-logistyczne oraz infrastrukturalne. Obecnie na terenie Smolic nie ma obiektów zabytkowych.

Zabudowa

Swym układem przestrzennym Smolice przypominają ulicówkę. Cechuje ją zwarta zabudowa (w centralnej części), w większości zagrodowa, ciągnąca się po obu stronach ulicy.

Poruszając się na wschód w kierunku drogi krajowej Stryków – Łódź zabudowa przechodzi w rozproszoną. We wschodnim fragmencie sołectwa znajduje się część zwartego strykowskiego osiedla domków jednorodzinnych wybudowanego po 1990 r. Na terenie Smolic Górnych zabudowa ma charakter zwarty, działki są niewielkie i dominują tam budynki letniskowe. Ten zwarty zabudowany obszar, z dominacją budynków letniskowych, rozciąga się na sąsiednich sołectwach: Anielin Swędowski, Swędów i Tymianka.

Obiekty leżące na południowym wschodzie oraz między Moszczenicą a granicami miasta (na północy) posiadają funkcję przemysłowo-usługową.

W sołectwie zdecydowana większość budynków pełni funkcję mieszkaniową, szczególnie jest to widoczne na obszarze Smolic Górnych (znikomy odsetek budynków gospodarczych), na terenie wsi Smolice budynkom mieszkalnym zwykle towarzyszą budynki gospodarcze. W części południowo-wschodniej oraz północnej znajdują się wielkopowierzchniowe budynki produkcyjne i usługowe powstałe w ostatnich latach.

Zobacz też

Smolice

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 125349
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1181 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Dz.U. z 1990 r. nr 51, poz. 301

Bibliografia

Redakcja: mgr Mariusz Lamprecht, prof. dr hab. Tadeusz Marszał, 2009, Monografia miasta i gminy Stryków, Wydawca: Urząd Miasta – Gminy Stryków & WIST, Łódź ISBN 978-83-929095-1-4