PROFILPELAJAR.COM

Skórnice
	wieś
	; Ul. Stara Wieś w Skórnicach
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	konecki
Gmina	Fałków
Liczba ludności (2020)	366
Strefa numeracyjna	44
Kod pocztowy	26-260
Tablice rejestracyjne	TKN
SIMC	0539182
	Położenie na mapie gminy Fałków Skórnice
	Położenie na mapie Polski Skórnice
	Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Skórnice
	Położenie na mapie powiatu koneckiego Skórnice
	51°08′06″N 20°04′03″E/51,135000 20,067500
	Multimedia w Wikimedia Commons

Skórnice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków^[5]^[4].

Do roku 1954 miejscowość należała do Gminy Czermno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

W 2011 miejscowość zamieszkiwały 383 osoby^[6].

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Barbarka, dopływ Czarnej.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Fałkowie^[7].

Integralne części wsi Skórnice^[5]^[4]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
1017310	Folwark	część wsi
1017362	Nadrzecze	część wsi
0539199	Poręba	przysiółek (do 2023 r.)
1017391	Stara Wieś	część wsi
1017416	Ściegna	część wsi
1017439	Trytwa	część wsi
1017445	Zalesie	część wsi

Historia

Jedna z miejscowości Zagłębia Staropolskiego. Rozwój górnictwa i hutnictwa na terenie dzisiejszych Skórnic dokumentowany jest szczegółowo dopiero od XIX wieku. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słow.” odnotowuje m.in. zatrudnienie 50 robotników w 1870 roku przy tutejszym wielkim piecu, zaś w 1880 roku opisuje „wydanie” przez ten piec 2760 cetnarów surowca. Rudę żelaza pozyskiwano przede wszystkim z miejscowej kopalni odkrywkowej o nazwie „Nadzieja”. W miejscu dawnych odkrywek obecnie są stawy rybne. W końcu XIX wieku zakłady metalurgiczne w całym Zagłębiu Staropolskim przeżywały kryzys. Zamknięciu uległa tutejsza kopalnia, a wielki piec wygaszono w Skórnicach ostatecznie w 1901 roku. Na kryzys złożyło się wiele przyczyn. Nie bez znaczenia była utrata autonomii Królestwa Polskiego i niska zawartość żelaza w tutejszych rudach. Ale do najpoważniejszych zaliczyć trzeba rosnącą konkurencję ze strony wielkich hut Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie zaczęto stosować na skalę wielkoprzemysłową najnowocześniejsze wtedy technologie wytopu i obróbki żelaza – piece martenowskie.

W 1892 roku w tut. majątku ziemskim urodził się Henryk Czesław Cichowski – teolog. Od wiosny 1940 do jesieni 1942 r. mieszkał tu, wysiedlony z Łodzi – Leszek Kołakowski, zaś latach 1943–1945 – Wojciech Plewiński.

Zabytki

Dwór pałacowy murowany z pierwszej połowy XIX w., przebudowany wraz z parkiem około 1851 roku przez Jakubowskich. Zachowany do dzisiaj układ przestrzenny zespołu dworsko-parkowego wzorowano na planie warszawskich Łazienek Królewskich: sztucznie utworzono wyspę z terenu wokół przebudowanego dworu, do którego dostęp z lądu stał się możliwy poprzez mostki przerzucone nad każdym z obu okalających tę wyspę kanałów, łączących staw przedni ze stawem tylnym. Od 1888 roku własność inż. Henryka Cichowskiego, przejęta na cele reformy rolnej 13 lutego 1945 od jego córki Zofii z Cichowskich Kotarskiej.

Zespół dworski: dwór, spichrz i park, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.480/1-3 z 9.01.1950, z 30.05.1972 i z 17.06.1994)^[8].

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123940
↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-03-26]
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1157 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
↑ ^a ^b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [w:] Narodowy Spis Powszechny 2011 [on-line]. Główny urząd statystyczny. [dostęp 2015-09-04].
↑ Opis parafii w Fałkowie na stronie diecezji
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 33 [dostęp 2015-11-17] .

Bibliografia

Protokół przejęcia na cele reformy rolnej majątku Skórnice w gm. Czermno z dnia 13 II 1945, Archiwum Państwowe w Kielcach
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 10, s. 701, Warszawa 1889
Adamczyk M. Mieszkańcy Ziemi Czermińskiej i Fałkowskiej od XVI do XX wieku, Wydawn. „Arslibris” Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Końskie 2015, ISBN 978-83-936570-1-8