Simon Barer, Barere, ros. Симон Барер (ur. 20 sierpnia?/1 września 1896 w Odessie, zm. 2 kwietnia 1951 w Nowym Jorku[1][2]) – rosyjski pianista.
Życiorys
Pochodził z ubogiej rodziny, jako dziecko zarabiał grając w kawiarniach i teatrach[3]. Profesjonalną naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 11 lat[2]. Studiował w Konserwatorium Petersburskim u Anny Jesipowej i Felixa Blumenfelda[1][2][3]. W 1918 roku otrzymał nagrodę im. Antona Rubinsteina[1]. W latach 20. XX wieku występował w ZSRR[1]. W 1929 roku osiadł w Berlinie[1][2]. W 1934 roku grał w Londynie, a w 1938 roku w Nowym Jorku[2]. Po wybuchu II wojny światowej wyemigrował do Szwecji[2]. Po 1945 roku wznowił koncertowanie[2]. Zmarł w nowojorskiej Carnegie Hall podczas wykonania Koncertu fortepianowego Edvarda Griega z Philadelphia Orchestra pod batutą Eugene’a Ormandy’ego[1][2][3]. Przyczyną śmierci był krwotok śródmózgowy[2][3].
W jego repertuarze znajdowały się utwory Chopina, Skriabina, Liszta, Bałakiriewa, Schumanna i Rachmaninowa[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 192. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 213. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d Stephen Siek: A Dictionary for the Modern Pianist. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 9–10. ISBN 978-0-8108-8879-1.