Siiri Rantanen
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 grudnia 1924 Tohmajärvi
|
Data i miejsce śmierci
|
5 maja 2023 Lahti
|
Klub
|
Lahden Hiihtoseura
|
Wzrost
|
165 cm
|
Dorobek medalowy
|
}
|
|
Siiri Johanna „Äitee” Rantanen z d. Lintunen (ur. 14 grudnia 1924 w Tohmajärvi, zm. 5 maja 2023 w Lahti[1]) – fińska biegaczka narciarska, trzykrotna medalistka olimpijska oraz pięciokrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Jej olimpijskim debiutem były igrzyska w Oslo w 1952 roku, gdzie zdobyła brązowy medal w biegu na 10 km techniką klasyczną. Jako że był to także debiut kobiecych biegów na igrzyskach została pierwszą brązową medalistką olimpijską w biegach narciarskich. Wyprzedziły ją jedynie dwie rodaczki: zwyciężczyni: Lydia Wideman oraz druga na mecie Mirja Hietamies. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Cortinie d’Ampezzo wspólnie z Sirkką Polkunen i Mirją Hietamies zdobyła złoty medal w sztafecie 3 × 5 km. Były to pierwsze zawody w kobiecej sztafecie i zarazem drugie igrzyska, na których Rantanen zdobyła medal w debiutującej konkurencji. Na tych samych igrzyskach zajęła piąte miejsce w biegu na 10 km. Igrzyska olimpijskie w Squaw Valley w 1960 roku były ostatnimi w jej karierze. Razem z Eevą Ruoppą i Toini Pöysti wywalczyła brązowy medal w sztafecie, a w biegu na 10 km tym razem była piętnasta.
W 1954 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Falun, pierwszych mistrzostwach, na których rozgrywano biegi kobiece. Wspólnie z Sirkką Polkunen i Mirją Hietamies zdobyła srebrny medal w sztafecie. Ponadto w biegu na 10 km stylem klasycznym również zdobyła srebro, ulegając jedynie Lubow Kozyriewej ze Związku Radzieckiego. Cztery lata później, podczas mistrzostw świata w Lahti wraz z Toini Pöysti i Pirkko Korkee ponownie zdobyła srebrny medal w sztafecie. Nie obroniła tytułu wicemistrzyni świata w biegu na 10 km, ale zdobyła brązowy medal plasując się na trzecim miejscu, kolejno za reprezentantkami ZSRR: Alewtiną Kołcziną i Lubow Kozyriewą. Startowała także na mistrzostwach świata w Zakopanem w 1962 roku zdobywając kolejny brązowy medal, tym razem w sztafecie, wspólnie z Eevą Ruoppą i Mirją Lehtonen. Na tych samych mistrzostwach zajęła także siódme miejsce w biegu na 10 km oraz czwarte na debiutującym dystansie 5 km. Walkę o brązowy medal w biegu na 5 km przegrała z Marią Gusakową ze Związku Radzieckiego. Na kolejnych mistrzostwach już nie startowała.
Ponadto Rantanen jedenastokrotnie zdobywała tytuł mistrzyni Finlandii: w biegu na 10 km w latach 1954, 1957 i 1958, w biegu na 5 km w latach 1960, 1961 i 1962 oraz w sztafecie w latach 1952, 1958, 1959, 1960 i 1961. Wygrała biegi na 10 km podczas zawodów Salpausselän Kisat w 1953, 1959 i 1961 roku. Startowała także w największym fińskim maratonie narciarskim Finlandia-hiihto, obecnie zaliczanym do cyklu Worldloppet. W 1976 i 1977 roku wygrała w tym maratonie, a ostatni start w tym biegu zaliczyła w 1996 roku, w wieku 71 lat.
Oprócz biegów narciarskich Rantanen uprawiała także biegi przełajowe, zdobywając w 1960 roku tytuł indywidualnej mistrzyni Finlandii, a w 1961 roku zdobyła mistrzostwo w sztafecie 3x800 m oraz zawodach drużynowych. W 1961 roku wygrała też wyścig kolarski na dystansie 50 km. Czterokrotnie, w latach 1954, 1956, 1958 i 1959, była wybierana najlepszą sportsmenką Finlandii. W Lahti znajduje się jej pomnik.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
17 lutego
|
1954
|
Falun
|
Sztafeta 3 × 5 km[2]
|
1:05:54
|
+0:25
|
ZSRR
|
2.
|
21 lutego
|
1954
|
Falun
|
10 km stylem klasycznym
|
40:14
|
+0:16
|
Lubow Kozyriewa
|
3.
|
5 marca
|
1958
|
Lahti
|
10 km stylem klasycznym
|
44:49,0
|
+1:13,8
|
Alewtina Kołczina
|
2.
|
7 marca
|
1958
|
Lahti
|
Sztafeta 3 × 5 km[4]
|
58:32,4
|
+1:41,6
|
ZSRR
|
4.
|
19 lutego
|
1962
|
Zakopane
|
5 km stylem klasycznym
|
19:28,6
|
+1:17,3
|
Alewtina Kołczina
|
7.
|
21 lutego
|
1962
|
Zakopane
|
10 km stylem klasycznym
|
39:48,2
|
+2:40,7
|
Alewtina Kołczina
|
3.
|
23 lutego
|
1962
|
Zakopane
|
Sztafeta 3 × 5 km[5]
|
58:08,9
|
+3:24,1
|
ZSRR
|
Przypisy
Linki zewnętrzne
- 1956: (Polkunen, Hietamies, Rantanen)
- 1960: (Johansson, Strandberg, Edström)
- 1964: (Kołczina, Meksziło, Bojarskich)
- 1968: (Aufles, Enger Damon, Mørdre Lammedal)
- 1972: (Muchaczewa, Oliunina, Kułakowa)
- 1976: (Fiodorowa, Amosowa, Smietanina, Kułakowa)
- 1980: (Rostock, Anding, Schmidt, Petzold)
- 1984: (Nybråten, Jahren, Pettersen, Aunli)
- 1988: (Nagiejkina, Gawriluk, Tichonowa, Riezcowa)
- 1992: (Välbe, Smietanina, Łazutina, Jegorowa)
- 1994: (Välbe, Łazutina, Gawriluk, Jegorowa)
- 1998: (Gawriluk, Daniłowa, Välbe, Łazutina)
- 2002: (Henkel, Bauer, Nystad, Sachenbacher)
- 2006: (Baranowa, Kurkina, Czepałowa, Miedwiediewa)
- 2010: (Skofterud, Johaug, Størmer Steira, Bjørgen)
- 2014: (Ingemarsdotter, Wikén, Haag, Kalla)
- 2018: (Østberg, Jacobsen, Haga, Bjørgen)
- 2022: (Stupak, Niepriajewa, Sorina, Stiepanowa)
|
|
|