Siemion Grigorjewicz Giet´man (ros. Семён Григорьевич Гетьман, ur. 15 stycznia?/28 stycznia 1903 we wsi Wielikije Budiszcza w guberni połtawskiej (obecnie w obwodzie połtawskim), zm. 30 sierpnia 1985 w Moskwie) – radziecki wojskowy narodowości ukraińskiej, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1941).
Życiorys
Dzieciństwo i młodość spędził w Połtawie, do 1916 skończył 3 klasy szkoły podstawowej, od 1916 mieszkał w Moskwie, gdzie pracował jako kurier w banku przemysłowym, później w aparacie pełnomocnika Centralnego Zarządu Artyleryjskiego Armii Czerwonej.
Od października 1920 służył w armii, w latach 1920–1921 brał udział w likwidacji zbrojnych grup antykomunistycznych na Ukrainie, w 1922 skończył szkołę piechoty w Połtawie, służył w Ukraińskim Okręgu Wojskowym. W 1929 ukończył wojskową szkołę pilotów w Orenburgu, w 1933 kursy doskonalenia kadry dowódczej, a w grudniu 1934 Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, był szefem sztabu oddziału lotniczego i dowódcą eskadry.
W lutym-marcu 1940 jako pomocnik dowódcy pułku bombowców lekkich uczestniczył w wojnie z Finlandią, wykonując 16 lotów bojowych samolotem R-Z, później służył w Charkowskim Okręgu Wojskowym, od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami jako dowódca pułku lotnictwa szturmowego na Froncie Zachodnim i Południowym, brał udział w walkach obronnych na Białorusi, w rejonie Smoleńska i w Donbasie. Szczególnie wyróżnił się podczas walk obronnych na Białorusi, bombardując cele nad Berezyną (2 lipca 1941) i niszcząc na ziemi 22 samoloty wroga na lotnisku w Bobrujsku (5 i 9 września 1941).
Od maja 1942 do maja 1945 dowodził 230 Dywizją Lotnictwa Szturmowego, walczył na Froncie Południowym, Zakaukaskim, Północno-Kaukaskim, 4 Ukraińskim i 2 Białoruskim, uczestniczył w walkach o Charków, walkach o Kaukaz, operacji noworosyjsko-tamańskiej, krymskiej, mohylewskiej, białostockiej, osowieckiej, pomorskiej i berlińskiej, wykonał 12 lotów bojowych samolotem Ił-2.
Po wojnie do kwietnia 1946 dowodził dywizją w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1948 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został dowódcą korpusu lotnictwa szturmowego w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, 1949-1953 był pomocnikiem dowódcy Lotnictwa Transportowo-Desantowego, później wykładał w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego, w sierpniu 1955 został zwolniony do rezerwy.
Awanse
- major (14 lutego 1938)
- podpułkownik (8 grudnia 1941)
- pułkownik (22 lutego 1943)
- generał major lotnictwa (1 lipca 1944)
Odznaczenia
I inne.
Bibliografia
