Miejsce akcji (widok z 2012 r.)Tablica upamiętniająca śmierć „Zośki”
W 1827 wieś należała do parafii Długosiodło. Istniało tu 16 domostw, w których mieszkało 114 osób[7]. Około 1889 we wsi był wiatrak, mieszkało tu 505 osób w 69 domach[8].
W 1925 powstała Powszechna Szkoła w Sieczychach. Funcjonowała w wynajętych od chłopów pomieszczeniach. Parterowy drewniany budynek szkolny ukończono w 1932, poświęcenia dokonał ks. Jan Trzaskoma[11]. W 1982 otwarto murowany budynek szkolny zbudowany staraniem mieszkańców. W 2003 szkole nadano imię Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”[12].
W nocy z 20 na 21 sierpnia 1943, w czasie dowodzonego przez Andrzeja Romockiego „Andrzeja Morro” ataku w ramach akcji „Taśma” na niemiecką strażnicę graniczną w Sieczychach, zginął harcmistrzTadeusz Zawadzki „Zośka”, bohater książki Aleksandra Kamińskiego pt. Kamienie na szaniec. W akcji wzięli udział harcerze z Grup Szturmowych z Warszawy i Wyszkowa oraz Bojowych Szkół z Wyszkowa przy wsparciu miejscowej placówki Armii Krajowej. Koncentracja bojowców miała miejsce w lesie koło jednej z gajówek Nadleśnictwa Wyszków, po czym nocą przemaszerowano do Sieczych. Na samą strażnicę uderzono z czterech stron równocześnie, zarazem szturmując budynek szkoły, gdzie nocowała część załogi. „Zośka” był jedynym poległym ze strony polskiej w czasie walki. Ponadto w jej trakcie oraz przed nią łącznie 3 osoby zostały lekko ranne. Strażnica została zdobyta i zniszczona, licząca prawdopodobnie ok. 10 ludzi załoga zginęła lub ratowała się ucieczką z wyjątkiem zastępcy dowódcy nazwiskiem Adolf Królczyk, który dostał się w ręce polskich żołnierzy i darowano mu życie. Uratował on następnie wieś przed pacyfikacją. Odsiecz z sąsiedniej strażnicy w Porządziu wpadła w zasadzkę miejscowego oddziału Armii Krajowej i po stracie kilku zabitych oraz rannych wycofała się. Niemcy aresztowali jednak później trzech miejscowych chłopów, którzy udzielili dywersantompodwód, a następnie, mimo ostrzeżenia, zbyt wcześnie wrócili do domów, oraz krewnego dwóch z nich. Wszyscy czterej zostali zamordowani[14][15].
Dawniej wieś była ośrodkiem folkloru Kurpiów Białych[18]. Z Sieczych pochodzili najlepsi cieśle w regionie. Ich dziełem jest wyjątkowo cenny zespół domów drewnianych[19]. Wyróżnia je oryginalność i pomysłowość dekoracji oraz częste występowanie detalu o charakterze religijnym[18].
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
