Saola wietnamska
Pseudoryx nghetinhensis[1]
|
Dung, Giao, Chinh, Tuoc, Arctander & MacKinnon, 1993
|
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
strunowce
|
Podtyp
|
kręgowce
|
Gromada
|
ssaki
|
Podgromada
|
żyworodne
|
Rząd
|
Cetartiodactyla
|
Podrząd
|
przeżuwacze
|
Infrarząd
|
Pecora
|
Rodzina
|
wołowate
|
Podrodzina
|
bawoły
|
Plemię
|
Bovini
|
Rodzaj
|
Pseudoryx Dung, Giao, Chinh, Tuoc, Arctander & MacKinnon, 1993
|
Gatunek
|
saola wietnamska
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
|
|
Zasięg występowania
|
|
|
|
Saola wietnamska[3] (Pseudoryx nghetinhensis) − gatunek ssaka z rodziny wołowatych (Bovidae) i jeden z najbardziej zagrożonych gatunków ssaków.
Odkryty w 1992 w wietnamskim rejonie Vũ Quang, jest jednym z największych zwierząt odkrytych w ostatnich latach. Po raz drugi udało się je zaobserwować w 1999[4] oraz ponownie w sierpniu 2010, gdy udało się pochwycić jeden okaz do badań dla ekspertów Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody[4]; osobnik ten umarł w niewoli. Nazwa rodzajowa Pseudoryx odnosi się do podobieństwa do oryksów, nazwa gatunkowa oznacza teren występowania: prowincje wietnamskie Nghệ An i Hà Tĩnh.
Budowa
Saola wietnamska to zwierzę pokroju antylopy z rogami oryksa. Saola osiąga 85 cm wysokości i 90 kg wagi. Sierść szczeciniasta koloru bordowego z pasami czarnymi i białymi na nogach i głowie.
Występowanie
Oprócz Wietnamu (w rejonie Gór Annamskich[4]) zamieszkuje także pewne obszary Laosu. Żyje w liczbie kilkuset sztuk, wyłącznie na wolności[4].
To blisko spokrewnione z elandami, bydłem, bawołami i bongo zwierzę jest zwane przez tubylców saht-supahp, co oznacza "uprzejme zwierzę", zapewne z powodu cichego sposobu poruszania się w lesie.
Środowisko
Preferuje tropikalny las w paśmie górskim Annamite i wschodnioindochińskie lasy suche i monsunowe. Zamieszkuje doliny rzek na wysokościach od 300 do 1800 m n.p.m. Są to oddalone od ludzkich osiedli pierwotne obszary bogate w lasy tropikalne i obszary bagniste. Vu Quang zamieszkuje głównie brzegi lasów. Żywi się roślinnością, głównie liśćmi figowców rosnących wzdłuż rzek. Generalnie żyje w małych grupkach liczących do pięciu osobników.
Obecność w kulturze
Prawdopodobnie to właśnie ten gatunek był wzorem dla mitologicznego, chińskiego jednorożca[4].
Przypisy
- ↑ Pseudoryx nghetinhensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pseudoryx nghetinhensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e "Mityczny jednorożec" został sfotografowany. wiadomosci.onet.pl, 2010-09-21. [dostęp 2010-09-21].
Identyfikatory zewnętrzne: