Przyszła na świat 19 marca 1894 roku w rodzinnym pałacu w Ortaköy[1] jako córka Mehmeda VI, syn Abdulmejida I, i Gülistu Kadına. Matką była pierwsza żona jej ojca, Nazikeda Kadın[2], córka Hasana Marshana i Fatmy Horecan Aredby. Sabiha była trzecią i najmłodszą córką pary. Przez skomplikowany poród Nazikeda nie mogła później mieć kolejnych dzieci[1][2].
Sabiha Sultan była najbardziej podziwianą księżniczką swojego pokolenia. Ci, którzy ją znali, jak np. turecki poeta Yahya Kemal, często ją chwalili, mówiąc, że jest „inna” od reszty kobiet z rodziny cesarskiej[8].
Sabiha Sultan (trzecia od prawej) w dniu ślubu. Razem z nią, od lewej do prawej: jej siostra Ulviye, szwagierka Dürrüşehvar, matka Nazikeda, przyrodni brat Ertuğrul i teściowa Şehsuvar.
Początkowo jej życzenie zostało odrzucone, ponieważ między rodziną Sabihy, potomkami sułtana Abdülmecida I, a rodziną Faruka, potomkami Abdülaziza (obaj byli przyrodnimi braćmi), trwał konflikt w związku z podejrzaną śmiercią Abdülaziza. Przypuszczano, że został zamordowany przez zwolenników Abdülmecida I[11]. Ostatecznie matki młodych, Şehzade Ömera Faruka i Nazikeda Kadın, wstawiły się za nimi u swoich małżonków, uzyskując zgodę na małżeństwo, które mogło przyczynić się do pogodzenia rodziny[12].
Początkowo para osiedliła się w willi w Rumeli Hisarı, ale w październiku 1920 roku ojciec Sabihy podarował jej i jej siostrze Ulviye Sultan dwa pałace w Nişantaşı. Rezydencje były znane jako Pałace Bliźniacze. Małżonkowie zdecydowali się mieszkać w Nişantaşı zimą. Rumeli Hisarı stała się ich letnim domem[19].
Wydanie i wygnanie
W ciągu następnych trzech lat małżonkom urodziły się dwie córki. Pierwsza, Fatma Neslişah Sultan[3][20], przyszła na świat w 1921 roku, a po dwóch latach, zaledwie sześć miesięcy przed wygnaniem rodziny cesarskiej z Turcji[21], urodziła się Zehra Hanzade Sultan[3][22]. Faruk i ojciec Sabihy przebywali wówczas w Szwajcarii – Sabiha dołączyła do ojca i męża wraz z córkami, podróżując Orient Expressem. Ze Szwajcarii przenieśli się do Nicei, gdzie urodziła się ostatnia córka Sabihy i Faruka, Necla Hibetullah Sultan[3][18][23].
W 1930 roku Sabiha i Faruk gościli w swoim domku kuzyna Şehzade Ibrahima Tevfika i jego rodzinę, w tym jego najmłodszą córkę, Fevziye Sultan[24][25]. W domu mieszkała też matka Sabihy, Nazikeda Kadın, która zajmowała pokój gościnny. Okazjonalnie przebywał tu jej pasierb Şehzade Mehmed Ertuğrul, gdy przyjeżdżał w odwiedziny do przyrodniej siostry i siostrzenicy[25].
W 1938 roku Sabiha wraz z rodziną, w tym matką, przeprowadziła się do Aleksandrii w Egipcie, gdzie w 1941 roku zmarła już chora Nazikeda[26].
W 1940 roku, 19 września, Sabiha była obecna na ślubie swojej córki Hanzade z egipskim księciem Mehmedem Ali Ibrahimem[3]. Z kolei 26 września odbył się ślub jej drugiej córki Neslişah z Mohamedem Abdelem Moneimem, synem ostatniego kedywa Egiptu Abbasa Hilmi II[27][28]. Córka Necla wyszła za mąż za egipskiego księcia Amira Ibrahima trzy lata później[3].
Rozwód
Po ślubach córek małżeństwo Sabihy i Faruka popadło w kryzys. Faruk zakochał się w jednej ze swoich kuzynek, Mihribanie Mihrişah Sultan[29].
W 1944 roku, po śmierci kalifaAbdülmecida II, rodzina zebrała się, aby wybrać nową głowę cesarskiego rodu Osmanów. Sabiha stanęła po stronie Faruka na korzyść Şehzade Ahmeda Nihada, który ostatecznie objął to stanowisko[30]. Faruk skorzystał z okazji, aby oskarżyć Sabihę o manipulowanie córkami w celu skierowania ich przeciwko niemu i poprosił o rozwód[31], który udało mu się uzyskać 5 marca 1948 roku[27]. Dziesięć lat później Faruk rozwiódł się z Mihrişah. Oświadczył, że „rozwiódł się z najlepszą kobietą, aby poślubić najgorszą”[32].
Ostatnie lata
Po rozwodzie Sabiha opuściła willę w Maadi i przeprowadziła się do Heliopolis, do małego mieszkania bliżej domu córki Neslişah. Poprosiła córkę Hanzade, mieszkającą wówczas w Paryżu, aby w jej domu w Kairze mogła przechować meble i dobytek, który nie zmieścił się w nowym mieszkaniu. Hanzade zgodziła się, ale w 1952 roku, wraz z rewolucją egipską, która doprowadziła do wypędzenia z kraju rodziny królewskiej, wszyscy Osmanowie przebywający w Egipcie zostali wygnani, a ich majątek skonfiskowany[33].
W 1952 roku rząd turecki wycofał decyzję o wygnaniu księżniczek. Sabiha natychmiast zdecydowała się na powrót do Stambułu, gdzie zgodnie z ustawą o nazwiskach z 1934 roku przyjęła imię Sabiha Osmanoğlu. Osiadła w dzielnicy Nişantaşı, gdzie niegdyś znajdował się jej pałac[34].
Śmierć
Rukije Sabiha Sultan zmarła 26 sierpnia 1971 roku w swoim domu w wieku 77 lat. Została pochowana na cmentarzu Aşiyan Asri w Stambule[17][23].
