Sałatnik leśny (Mycelis muralis (L.) Dumort. lub Lactuca muralis (L.) E.Mey.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W zależności od ujęcia systematycznego, zaliczany jest do monotypowego rodzaju sałatnikMycelis, ewentualnie do rodzaju modrzykCicerbita lub sałataLactuca. Występuje na rozległych obszarach Europy (brak go tylko w południowej części Półwyspu Iberyjskiego i na północy – w Islandii, w północnej części Półwyspu Skandynawskiego i w północnej Rosji), rośnie także w Azji Mniejszej, w rejonie Kaukazu oraz w północno-zachodniej Afryce[4]. W Polsce jest pospolity na całym niżu i w górach aż po granicę lasu.
Dolne i środkowe są cienkie, nagie, przerywano pierzasto-dzielne o trójkątnie ząbkowanych odcinkach. Nasady dolnych liści stopniowo zwężają się w oskrzydlony ogonek, liście środkowe swoją sercowatą nasadą obejmują łodygę. Liście górne są małe, niepodzielone i mają lancetowaty kształt. Charakterystyczną cechą wszystkich liści jest sinozielony kolor spodniej strony blaszki.
Zebrane w niewielkie i wąskie koszyczki bardzo przypominające wyglądem pojedyncze kwiaty. Koszyczki z kolei zebrane są w rozpierzchłą wiechę. W pojedynczym koszyczku przeważnie 5 kwiatów języczkowych. Okwiat poszczególnych kwiatów tworzy 5 płatków korony zrośniętych w rurkę i 5-ząbkowy języczek wyglądający, jak pojedynczy płatek korony oraz puch kielichowy, powstały z przekształconego kielicha. Puch ten składa się z dwóch rzędów szczecinek o różnej długości (zewnętrzne są krótsze). Wewnątrz kwiatu dolny słupek z długą szyjką i rozwidlonym znamieniem i 5 pręcików zrośniętych nitkami w rurkę wokół słupka. Walcowata okrywa koszyczka składa się z dwóch szeregów listków o brudnozielonych lub czerwonobrunatnych szczytach. Listki zewnętrznej warstwy są odstające.
Wrzecionowate niełupki zaopatrzone w krótki dzióbek i puch kielichowy.
Systematyka
Gatunek tradycyjnie zaliczany był zwykle do rodzaju sałatnik Mycelis, a ten do podplemienia Lactucinae w plemieniu Cichorieae, podrodzinie Cichorioideae i rodzinie astrowatychAsteraceae[3]. Taksonomia w obrębie tego podplemienia, a tym samym ujęcie systematyczne zaliczanych tu rodzajów, jest problematyczna i wciąż nieustalona jednoznacznie[5][6]. W efekcie gatunek w różnych źródłach włączany jest do różnych rodzajów. W ujęciach tradycyjnych z XX wieku zwykle klasyfikowany jest do rodzaju sałatnik Mycelis, który jest taksonem monotypowym[7]. W innych ujęciach gatunek zaliczany jest do rodzaju modrzykCicerbita (jako Cicerbita muralis (L.) Wallr.)[3][8] lub sałataLactuca (jako Lactuca muralis (L.) E.Mey.)[4].
Biologia i ekologia
Bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia, zapylana jest przez muchy i pszczoły. Wszystkie kwiaty w koszyczku zakwitają jednocześnie. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Liczba chromosomów 2n= 18. Gatunek o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych na różnego rodzaju glebach, szczególnie jednak na glebach próchnicznych. Hemikryptofit.
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑PeterP.SellPeterP., GinaG.MurrellGinaG., Flora of Great Britain, Ireland, Isle of Man, and the Channel Islands. Vol. 4. Campanulaceae – Asteraceae, Cambridge, Eng. 1996, s. 120, ISBN 978-1-107-08892-4, OCLC864938363.
↑Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania krajowych roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982, s. 392. ISBN 83-0900660-8.
Bibliografia
František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2. Brak numerów stron w książce
Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959. Brak numerów stron w książce
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce