Ryx (Pierścień) − polski herb szlachecki z nobilitacji, uznawany przez J. Dunina Borkowskiego za odmianę herbu Leliwa.

Herb można blazonować następująco^[1]:

W polu błękitnym między półksiężycem złotym, z gwiazdą ośmiopromienną srebrną między rogami, u głowicy i lilią złotą u podstawy dwa skrzydła orle srebrne. Klejnot: ramię zbrojne z pierścieniem złotym, wysadzanym kamieniami, w dłoni.

Herb nadany został 27 czerwca 1791 roku w Warszawie Franciszkowi Ryxowi, majorowi w regimencie piątym wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego^[1]. J. Dunin Borkowski podaje inną datę nobilitacji – 9 grudnia 1790^[2].

Nobilitowany Franciszek Ryx był synowcem (według niektórych przekazów naturalnym synem) kamerdynera króla Stanisława Augusta – Franciszka Ryxa, który był nobilitowany już w 1768 (patrz herb Pierścień).

Herb ten był herbem własnym, więc przysługiwał tylko jednemu rodowi herbownych:

Ryx (Ryks).

• Herb Ryx z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla