Zobacz multimedia związane z tematem: Rywociny (Tatry)

Rywociny (słow. Oštepy, niem. Gantgruppe, węg. Gántcsoport) – grupa turni stanowiąca dolną część Zimnowodzkiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Najwyższym wzniesieniem tej grupy jest Wielka Rywocińska Turnia, która osiąga wysokość 1888 m n.p.m. Od północnego zachodu grupa ta przez Rywocińską Przełęcz sąsiaduje z Kościołami. Nazwa Rywociny stosowana była do określenia Wielkiej Rywocińskiej Turni, lecz pierwotnie oznacza ona całą ich grupę. Rywociny mają skalne urwiska, ale w większości porośnięte są kosodrzewiną lub drzewami w niższych partiach. Na żaden z obiektów w tej grupie nie prowadzą szlaki turystyczne.

Obiekty w grupie Rywocin (od północnego zachodu):

• Wielka Rywocińska Turnia (Zadný Oštep),
• Pośrednia Rywocińska Przełęcz (Zadné Studenovodské sedlo),
• Pośrednia Rywocińska Turnia (Prostredný Oštep),
• Skrajna Rywocińska Przełęcz (Predné Studenovodské sedlo),
• Skrajna Rywocińska Turnia (Predný Oštep),
• Zadnia Zimna Ławka (Malé Studenovodské sedlo),
• Zadnia Zimna Turniczka (Zadný Malý Oštep),
• Skrajna Zimna Ławka (Malá Studenovodská štrbina),
• Skrajna Zimna Turniczka (Predný Malý Oštep).

Pierwszego wejścia na najwyższy punkt grani Rywocin – Wielką Rywocińską Turnię – dokonali żołnierze i oficerowie dokonujący pomiarów kartograficznych w 1895 lub 1896 r. Pierwszym turystą na tej turni był Alfred Martin 21 lipca 1907 r. Zimą powtórzył to osiągnięcie Gyula Komarnicki 1 lutego 1912 r.

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 158-175.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8. Brak numerów stron w książce
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce