Ogólnorosyjska organizacja pozarządowa „Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne” (ros.Всеросси́йская обще́ственная организа́ция «Ру́сское географи́ческое о́бщество» – ВОО «РГО») – najstarsza rosyjska organizacja pozarządowa, jedno z najstarszych stowarzyszeń geograficznych świata.
Od 2009 jego prezesem jest Siergiej Szojgu, a przewodniczącym Rady Powierniczej Władimir Putin (od jej utworzenia w 2010).
Głównym zadaniem towarzystwa jest zbieranie i upowszechnianie wiarygodnych informacji z dziedziny geografii. Wyprawy Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego odegrały ważną rolę w poznaniu i opanowaniu Syberii, Dalekiego Wschodu, Azja Środkowej, w rozwoju żeglugi, odkrywaniu i badaniu nowych obszarów oraz wniosły istotny wkład w rozwój meteorologii i klimatologii.
1845–1850 Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne (ros.Русское Географическое Общество)
1850–1917 Cesarskie Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne (ros.Императорское Русское Географическое Общество)
1917–1926 Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne (ros.Русское Географическое Общество)
1926–1938 Państwowe Towarzystwo Geograficzne (ros. Государственное географическое общество)
1938–1992 Towarzystwo Geograficzne ZSRR (również Wszechzwiązkowe Towarzystwo Geograficzne) (ros.Географическое общество Союза ССР (Всесоюзное географическое общество))
od 1992 Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne (ros.Русское Географическое Общество)
Inicjatorem jego założenia był admirał Fiodor Litke. Był on nauczycielem i wychowawcą Konstantego Mikołajewicza, syna cesarza Rosji i przyszłego pierwszego Przewodniczącego Towarzystwa. Od początku jego działalności, zadaniem Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego było „gromadzenie najlepszych młodych ludzi i wysyłanie ich na wszechstronne badania ojczyzny”.
Założycielami Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego byli:
wybitni wojskowi (obecni i byli oficerowie Korpusu Topografów Sztabu Generalnego): generał kwatermistrz Fiodor Berg, kartograf Michaił Wronczenko, generał-gubernator wileński Michaił Murawjow,
Zgodnie z pierwotnymi założeniami miało to być stowarzyszenie geograficzno-statystyczne przy ministerstwie spraw wewnętrznych, jednak zgodnie z wolą cara otrzymało nazwę Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne. Początkowo Towarzystwo było finansowane głównie przez państwo, otrzymywało 10 tysięcy rubli rocznie. Później znaczący wkład w jego finansowanie wnosili prywatni sponsorzy. Geograf, podróżnik i działacz państwowy, wieloletni wiceprezydent Towarzystwa Piotr Siemionow-Tian-Szanski, charakteryzował je w następujący sposób: „Korporacja dobrowolna i otwarta dla wszystkich, którzy przepojeni są miłością do ojczyzny i głęboką, niezłomną wiarą w przyszłość państwa rosyjskiego i rosyjskiego narodu”.
Szybko zaczęły powstawać oddziały Towarzystwa na terenie Rosji. W roku 1851 otwarto dwa pierwsze oddziały: kaukaski w Tyflisie i syberyjski w Irkucku. Następnie powstawały oddziały: orenburgski w Orenburgu, północno-zachodni w Wilnie, południowo-zachodni w Kijowie, zachodniosyberyjski w Omsku, amurski w Chabarowsku i turkiestański w Taszkencie. Prowadziły one rozległe badania swoich regionów.
Do roku 1917 Towarzystwo zrzeszało około 1 tys. członków i miało 11 oddziałów. Najwyższym organem Towarzystwa był Zjazd, zwoływany co 5 lat. Między Zjazdami Towarzystwem kierowała Rada Naukowa, wybierane przez Zjazd i jej Prezydium z przewodniczącym (prezydentem) na czele. Do rewolucji październikowej 1917 przewodniczyli Towarzystwu: wielki książę Konstanty Mikołajewicz Romanow (1845-1892) i Mikołaj Michajłowicz Romanow (1892-1917). Faktycznie Towarzystwem kierowali uczeni, zastępcy przewodniczącego: Fiodor Litke (1845-1850 i 1857-1872), Michaił Murawjow (1850-1857), Piotr Siemionow-Tjan-Szanski (1873-1914), Julij Szokalski (od 1914) i po rewolucji do 1931, Nikołaj Wawiłow od 1931 do 1938 i po przekształceniu w Towarzystwo Geograficzne ZSRR do 1940. Prezydenci: Lew Berg (1940-1950), Jewgienij Pawłowski (1952-1964).
