Roman Siła-Nowicki

Roman Siła-Nowicki
Ilustracja
Roman Siła-Nowicki
kapitan kapitan
Data urodzenia

21 kwietnia 1893

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

18 Dywizja Piechoty (II RP) 50 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka)

Odznaczenia
Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Siła-Nowicki (ur. 21 kwietnia 1893 r. w guberni samarskiej) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, starosta ropczycki oraz włodzimierski.

Powitanie wojewody krakowskiego Władysława Raczkiewicza (na pierwszym planie, w środku) na rynku w Ropczycach. Widoczni m.in. wicewojewoda krakowski Piotr Małaszyński (na pierwszym planie, z lewej), starosta ropczycki Roman Siła-Nowicki (na pierwszym planie, z prawej).
Starosta ropczycki Roman Siła-Nowicki podczas otwarcia lotniska turystycznego w Dębicy

Życiorys

W początkowym okresie formowania Wojska Polskiego przydzielony został do dowództwa 18 Dywizji Piechoty. Następnie na podstawie rozkazu L. 1868 przeniesiony został z 18 Dywizji Piechoty do 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych im. Francesco Nullo, gdzie w okresie wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcję dowódcy I batalionu. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie Odcinka Kordonowego Równo, a jego oddziałem macierzystym był 50 pułk piechoty[1]. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy.

Do 1934 r. pracownik Starostwa Powiatowego w Brasławiu[2], jak również członek oraz delegat zarządu Powiatowej Federacji Polskiego Związku Obrońców Ojczyzny w Brasławiu. W okresie od 1934 do 1937 roku pełnił funkcję starosty powiatu ropczyckiego, wówczas wraz z dr Kazimierzem Duchem podjął inicjatywę przeniesienia siedziby powiatu do Dębicy, co nastąpiło w 1937 r.[3] Podczas powodzi w 1934 r. stanął na czele Powiatowego Komitetu Przeciwpowodziowego, wykazał się również jako działacz społeczny między innym przewodniczył Towarzystwu Przyjaciół Akademika oraz Powiatowemu Związku Straży Pożarnych RP w Ropczycach[4][5]. Przyczynił się również do powstania tygodnika Głos Ziemi Ropczyckiej, którego redaktorem był Władysław Łukasik[6]. W okresie od 1938 do 1939 roku pełnił funkcję starosty powiatu włodzimierskiego[7] Prywatnie był filatelistą[8]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B14-7-16)[9].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 161.
  2. ↑ Dziennik Urzędowy Województwa Wileńskiego. 31.10.1927. s. 4. [dostęp 2017-09-11].
  3. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 marca 1937 r. o zniesieniu powiatu ropczyckiego i utworzeniu powiatu dębickiego w województwie krakowskim.. [dostęp 2017-08-17].
  4. ↑ Władysław Tabasz: Ropczyce : historia i współczesność. 2007. [dostęp 2017-08-17].
  5. ↑ Najdawniejsze dzieje OSP w Chechłach 1922 – 1945. [dostęp 2017-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-18)].
  6. ↑ Grażyna Woźny: Czasopiśmiennictwo Ropczyc w latach Drugiej Rzeczypospolitej. ROCZNIK HISTORII PRASY POLSKIEJ. [dostęp 2017-08-17].
  7. ↑ Wołyński Dziennik Wojewódzki. 16.03.1938. s. 55. [dostęp 2017-09-11].
  8. ↑ Ikaros Międzynarodowe Czasopismo Filatelistów. [dostęp 2017-08-17].
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia

  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934.
  • Dziennik Personalny z 1925 r., Ministerstwo Spraw Wojskowych, Nr 63.
  • Dziennik Personalny z 1921 r., Ministerstwo Spraw Wojskowych, Nr 14.
  • Dodatek do Dziennika Personalnego z 1922 r., Ministerstwo Spraw Wojskowych, Nr 9.