Roman Pałaszewski

Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1955 Szklarska Poręba
Data i miejsce śmierci	15 maja 2010 Wrocław
Proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku
Okres sprawowania	1992–18 sierpnia 1996
Proboszcz parafii św. Karola Boromeusza we Wrocławiu we Wrocławiu
Okres sprawowania	1996–2000
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	franciszkanie
Śluby zakonne	8 grudnia 1981
Diakonat	12 grudnia 1981
Prezbiterat	12 czerwca 1982
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Pałaszewski, OFMConv. (ur. 23 lutego 1955 w Szklarskiej Porębie, zm. 15 maja 2010 we Wrocławiu) – polski franciszkanin konwentualny, doktor historii Kościoła, działacz społeczny.

Urodził się jako syn Mariana (zm. 1999)^[1] i Katarzyny z domu Boleszczuk. Chrzest święty otrzymał w kościele Bożego Ciała w Szklarskiej Porębie parafii pod tym wezwaniem, w której później był ministrantem. Po ukończeniu liceum w rodzinnym mieście i zdaniu matury w 1974 wstąpił do zakonu franciszkańskiego i rozpoczął nowicjat w Smardzewicach. 31 sierpnia 1975 złożył pierwszą profesję zakonną. 8 grudnia 1981 w Krakowie złożył śluby wieczyste, a 12 grudnia 1981 przyjął święcenia diakonatu. W 1982 ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie uzyskując tytuł magistra teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 12 czerwca 1982 przyjął święcenia prezbiteratu. Od tego czasu przez trzy lata posługiwał w Dąbrowej Górniczej jako katecheta, po czym od 1985 do 1990 przez pięć lat pracował w bratniej prowincji franciszkańskiej w parafii św. Michała Archanioła w Bridgeport (Connecticut, Stany Zjednoczone) u Polonii amerykańskiej. Od 1990 do 1992 był katechetą we Wrocławiu. W 1992 został wybrany przez Kapitułę Prowincjalną proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku i gwardianem tamtejszego klasztora Franciszkanów^[2] i pełnił tę funkcję od 1992 do 18 sierpnia 1996^[3][4][5][6]. Podczas pracy w Sanoku zaangażował się w działalność społeczną. Wspierał działalność Sanockiej Fundacji Ochrony Zdrowia, był pomysłodawcą imprez charytatywnych, m.in. koncertów w Sanoku, inicjatorem i kierownikiem akcji „Podaruj Dzieciom Brata Słońce”^[7][8][9], organizującej kolonie letnie dla dzieci z ubogich rodzin w ośrodku w Wielkich Oczach. Był redaktorem parafialnego pisma „Słówko”^[10][11]. Za wkład dla miasta został wyróżniony tytułem „Człowieka Roku” 1993 w Sanoku, a 21 marca 1995 został odznaczony „za zasługi w działalności społecznej i humanitarnej” Orderem Świętego Stanisława II klasy przez Kapitułę Suwerennego Orderu Świętego Stanisława^[12][13][14]. Otrzymał również tytuł Człowieka Roku 1993 województwa krośnieńskiego według tygodnika „Nowe Podkarpacie”^[15]. Został odznaczony Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”^[16].

Od 1996 do 2000 był proboszczem parafii św. Karola Boromeusza we Wrocławiu we Wrocławiu przy kościele pod tym wezwaniem, gwardianem klasztoru i kustoszem sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Patronki Małżeństw i Rodzin, a także kapelanem w Zespole Opieki Paliatywnej przy Dolnośląskim Centrum Onkologicznym^[17]. Równolegle w tych latach sprawował funkcję asystenta prowincjalnego. W 2000 został wyróżniony nagrodą „Złota Podkowa”, przyznawaną przez czytelników pisma „Wieczór Wrocławia”. W 2000 został duszpasterzem w parafii Imienia Najświętszej Maryi Panny Kowarach przy kościele pod tym wezwaniem. W 2004 został wybrany przez Kapitułę Prowincjalną proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy i gwardianem tamtejszego klasztoru franciszkanów i pełnił tę funkcję do 2006. Od lutego 2006 posługiwał w parafii św. Franciszka z Asyżu w Lwówku Śląskim przy tamtejszym zespole klasztornym franciszkanów. W 2008 został rektorem (administratorem) w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej w Wojkowie, obsługiwanej przez franciszkanów z klasztoru w Kowarach i stanowiącego kościół filialny.

Na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu w 1998 zdał egzamin licencjacki z historii Kościoła, a w 2006 uzyskał tytuł naukowy doktora historii Kościoła na podstawie rozprawy pt. Bracia Mniejsi Konwentualni w Archidiecezji Wrocławskiej w latach 1945-1972, napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Józefa Mandziuka, którą w 2012 wydało Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a starania w tym kierunku poczynili o. dr hab. Zdzisław Gogola OFMConv i ks. prof. dr hab. Józef Mandziuk^[18].

Zmarł 15 maja 2010 we Wrocławiu^[19][20]. 20 maja 2010 został pochowany na cmentarzu parafialnym przy klasztorze w Szklarskiej Porębie^[21].

• Józef Baszak: Fundacja Darczyńcy i Wolontariusze. W: Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485–2012. Sanok: Sanocka Fundacja Ochrony Zdrowia, 2012, s. 280-281. ISBN 987-83-934513-1-9.
• Marian Struś. Sanok się zasmucił. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 20 (966) z 21 maja 2010. 
• o. Adam Mączka OFMConv.. Odeszli do Pana. ŚP. O. Roman Pałaszewski (1955-2010) OFMConv. „Biuletyn Tygodniowy CIZ”, s. 7, Nr 21 (64) z 18-24 maja 2010. 
• Książki: franciszkanie we Wrocławiu. 2012-11-09. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
• Roman Pałaszewski – biogram na stronie Franciszkanie Sanok. franciszkanie.esanok.pl, 2015-05-15. [dostęp 2015-06-06].