15 października 1840 Wiktor złożył hołd królowi pruskiemu, Fryderykowi Wilhelmowi IV, który nadał mu godność książęcą[1][2][3]. Wiktor I miał prawo od tej pory tytułować się jako książę von Ratibor i książę von Corvey, a jego pełne nazwisko brzmiało: Wiktor I Maurycy Karol Franciszek 1. Herzog von Ratibor und 1. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst[2][3][4]. 19 kwietnia 1845 poślubił księżniczkę Amélie zu Fürstenberg[4]. Pod koniec panowania Wiktora I majątek książąt raciborskich stanowiło opactwo w Corvey, a także grunty w powiatach raciborskim, rybnickim, gliwickim i oleskim o łącznej powierzchni ponad 32,5 tys. hektarów. Za sprawą pierwszego księcia raciborskiego siedzibą rodu stało się byłe opactwo cystersów w Rudach[3]. Dziedzictwo Wiktora przekształcone zostało w ordynację, która od tej pory stanowiła niezbywalny i niepodzielny majątek rodowy. W całości przechodził on na jednego spadkobiercę, zazwyczaj pierworodnego syna. 30 stycznia 1893 zmarł Wiktor I Maurycy, a nowym księciem von Ratibor został Wiktor II Amadeusz[5].
Wiktor II Amadeusz został drugim księciem von Ratibor w wieku 46 lat, a jego pełne nazwisko brzmiało: Wiktor II Amadeusz 2. Herzog von Ratibor und 2. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst. Po małżeństwie z hrabianką Marią von Breunner-Enkevoirth, które zostało zawarte 19 czerwca 1877, Wiktor II uzyskał prawo przyjęcia dla swoich następców nazwiska swojej żony, Breunner-Enkevoirth[5][4]. W związku z tym faktem następcy Wiktora II mieli możliwość dziedziczenia majątków tego rodu w Austrii, w tym zamku Grafenegg. 8 czerwca 1910 córka Wiktora, Agata Karolina poślubiła księcia pruskiego z dynastii Hohenzollernów, Fryderyka Wilhelma[4]. Wiktor II zmarł 9 sierpnia 1923, a kolejnym księciem został Wiktor III August[5].
Wiktor III August został trzecim księciem von Ratibor w wieku 44 lat, a jego pełne nazwisko brzmiało: Wiktor III August Maria 3.Herzog von Ratibor, 3. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst-Breunner-Enkevoirth. 19 listopada 1910 poślubił księżnę Elżbietą zu Öttingen-Öttingen und Öttingen-Spielberg[4]. 12 lutego 1916 urodził im się syn pierworodny, Wiktor IV Albrecht[5][4]. Spośród sześciorga dzieci mieli jeszcze jednego syna, urodzonego 23 października 1920 Franciszka I Albrechta[5]. W 1926 Franciszek I został adoptowany przez swoją ciotkę Klementynę von Metternich-Sándor, która nie doczekała się własnych dzieci. W ten oto sposób Franciszek, który nie był pierworodnym Wiktora III dziedziczył dobra w Austrii i na Węgrzech po ciotce. Franciszek przyjął także nazwisko po ciotce[6].
18 września 1939 pod Modlinem zginął książę następca, Wiktor IV. W związku z tym po śmierci Wiktora III, 11 listopada 1945, kolejnym księciem został książę Franciszek[6]. Franciszek I stał się czwartym księciem von Ratibor w wieku 25 lat, a jego pełne nazwisko brzmiało Franciszek I Albrecht Maksymilian Wolfgang Józef Tadeusz Maria Metternich-Sándor 4.Herzog von Ratibor, 4. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst-Breunner-Enkevoirth[4][6]. 2 października 1962 poślubił hrabiankę Izabellę zu Salm-Reifferscheidt-Krautheim und Dyck. Franciszek I zmarł 25 czerwca 2009, a kolejnym księciem został jego pierworodny syn, Wiktor V Marcin[4].
Wiktor V Marcin został piątym księciem von Ratibor w wieku 45 lat, a jego pełne nazwisko brzmi: Viktor V Martin Metternich-Sándor 5. Herzog von Ratibor, 5. Fürst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingsfürst-Breunner-Enkevoirth[4].
Tytulatura
Tytuł Herzog von Ratibor und Fürst von Corvey przysługiwał jedynie pierworodnemu synowi, pozostali mogli się tytułować Prinz von Ratibor und Corvey, a córki Prinzessin von Ratibor und Corvey[2][3][5]. Książę, któremu przysługiwał tytuł Herzog von Ratibor mógł także posługiwać się intytulacją Wasza Książęca Mość (niem.Seine Durchlaucht)[2][3]. Również w wyniku ożenku kolejnym książętom raciborskim dodawano kolejne człony nazwisk po kądzieli[3]. W rodzinie książęcej von Ratibor pierworodny syn otrzymywał zawsze imię Wiktor i był także księciem następcą (niem.Erbprinz). Po śmierci panującego księcia książę następca otrzymywał tytuły Herzog von Ratibor i Fürst von Corvey[5].
