W 1880 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Hereford. W parlamencie zasiadał do 1885 r. W 1886 r. powrócił do Izby Gmin, tym razem jako reprezentant okręgu Dumfries Burghs. W 1894 r. został Radcą Generalnym Anglii i Walii, a w latach 1894–1895 był prokuratorem generalnym. W 1905 r. otrzymał tytuł 1. barona Loreburn (w 1911 r. tytuł podniesiono do rangi hrabiego) i zasiadł w Izbie Lordów. W tym samym roku został Lordem Kanclerzem.
Na początku XX w. wielu polityków Partii Liberalnej przyjęło ideologię „liberalnego imperializmu”. Ci politycy (m.in. kanclerz skarbu Asquith, minister wojnyHaldane i minister spraw zagranicznychGrey) byli zwolennikami sojuszu z Francją oraz brytyjskiego udziału w ewentualnej wojnie francusko-niemieckiej. Loreburn nie podzielał tej ideologii i jego nominacja miała stanowić przeciwwagę dla liberalnych imperialistów.
Latem 1912 r. lord Loreburn odszedł ze stanowiska z powodu pogarszającego się stanu zdrowia. Nowym Lordem Kanclerzem został Haldane. Odejście Loreburna wzmocniło stronnictwo liberalnych imperialistów. Lord Loreburn zmarł w 1923 r. Wraz z jego śmiercią wygasł tytuł parowski.