Nazwa „rycząca góra” została nadana ze względu na charakterystyczne odgłosy wydawane przez wydobywające się na powierzchnię ziemni gazy i parę wodną o temperaturze 92 °C. Woda zaskórna oraz gruntowa spływając w głąb ulega przegrzaniu przez lawę z komory magmowej znajdującej się w tym miejscu od 1,6 do 3,2 km pod powierzchnią parku. Roztwór wodny zawierający krzemionkę (skutek rozpuszczenia skał) oraz siarkowodór wydostaje się przez pęknięcia i szczeliny tworząc fumarole, które tworzą się przez wypłukanie materiału i rozsadzanie w zbocza góry przez duże ciśnienie gazów. Ze względu na bardzo kwaśne osady wytrącane z roztworu na około góry panuje niekorzystne środowisko dla roślin[2].
Skały na których wznosi się Roaring Mountain zbudowane są głównie z ryolitu. Kwaśna skała magmowa powstała w czasie gdy formowała się kaldera Yellowstone. Widoczne są na niej także ślady zlodowacenia plejstoceńskiego mającego miejsce od 30 do 12 tysięcy lat b2k[2].
Obecnie góra wykazuje znacznie mniejszą aktywność niż na początku XX wieku. Odkryta została w 1885 roku przez Arnolda Hague i Waltera Weed'a, dwóch geologów. Hague nazwał tę górę ryczącą ponieważ wydawała poprzez fumarole przeciągły, ostry gwizd słyszalny w pogodny, bezwietrzny dzień na wiele mil[3]. Najbardziej efektowny widok można zobaczyć w zimowe dni lub wcześnie rano, gdy różnice temperatur są największe.
Don and Barbara Laine: Frommer's national parks of the American West. Hoboken: Wiley Publishing, Inc., 2010. ISBN 978-0-470-53767-1. Brak numerów stron w książce