Reprezentacja Zjednoczonych Emiratów Arabskich w rugby union mężczyzn – zespół rugby union, biorący udział w imieniu Zjednoczonych Emiratów Arabskich w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo tego kraju, mieszkający w nim, bądź kwalifikujący się ze względu na pochodzenie rodziców lub dziadków. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest United Arab Emirates Rugby Federation, członek Asia Rugby. Obecnie nie jest uwzględniana w rankingach IRB, będąc w trakcie uzyskiwania pełnego członkostwa w tej organizacji[1].
Reprezentacja oficjalnie powstała w roku 2011[2], wcześniej zawodnicy z tego kraju występowali w ramach reprezentacji Zatoki Perskiej, rozwiązanej decyzją IRB z końcem roku 2010[3]. Jej trzon stanowią gracze, którzy kwalifikują się do gry poprzez zamieszkiwanie w tym kraju ze względów zawodowych, jest więc de facto drużyną amatorską, co prowadzi do częstych roszad składu[4][5].
Drużyna trenowana przez Bruce'a Birtwistle'a[6] zagrała cztery mecze w Asian Five Nations 2011 zajmując tam miejsce reprezentacji Zatoki Perskiej, debiut na arenie międzynarodowej zaliczając 23 kwietnia 2011 roku[7]. W turnieju tym zanotowała remis, zwycięstwo i dwie porażki[8], co pozwoliło na utrzymanie się na najwyższym szczeblu tych rozgrywek[9].
Jako że mecze w ramach Asian Five Nations są jedynymi oficjalnymi startami reprezentacji, w celu podniesienia jakości jej gry władze związku rozpoczęły w sierpniu 2011 negocjacje z trzema innymi rozwijającymi się pod względem rugby związkami w sprawie rozgrywania turnieju[10]. Po uzyskaniu aprobaty IRB ogłoszono, że taki turniej odbędzie się w grudniu 2011 w Dubaju z udziałem drużyn gospodarzy, Brazylii, Kenii oraz Hongkongu[11]. Gospodarze pod wodzą tymczasowego trenera, Wayne'a Marstersa[12], przegrali wszystkie trzy spotkania, w każdym z nich tracąc przynajmniej 50 punktów[13], wprowadzając jednak miejscowych zawodników do zdominowanego przez obcokrajowców składu[14].
Pierwszym celem Duncana Halla, który pod koniec stycznia 2012 r. związał się z UAERA trzyletnim kontraktem[15], było utrzymanie się w Top5 podczas Asian Five Nations 2012[16][17]. W tym celu w ramach przygotowań reprezentacja rozegrała w kwietniu dwa spotkania – testmecz z Tunezją i towarzyskie spotkanie z Gulf Barbarians[18][19]. Zwycięstwo nad Kazachstanem zagwarantowało zespołowi udział w Asian Five Nations 2013[20][21], jednak według oficjeli dysproporcje w grze pomiędzy reprezentacją kraju a czołowymi drużynami turnieju pogłębiły się[22]. Po meczu z Koreą Południową z występów w kadrze zrezygnował kapitan drużyny, Alistair Thompson[23]. Podobnie jak rok wcześniej, grudniowy Emirates Airline Cup of Nations zakończył się trzema wysokimi porażkami z Belgią[24], Hongkongiem[25] i Zimbabwe[26].
W ramach przygotowań do Asian Five Nations 2013 reprezentacja rozegrała dwa sparringowe spotkania – z Cyprem i Gulf Barbarians[27]. Jednak nieudany turniej, zakończony zerowym dorobkiem punktowym, oznaczał spadek zespołu do Dywizji 1 turnieju w 2014 roku[28], co według działaczy może jednak wpłynąć pozytywnie na jakość gry tego amatorskiego zespołu[29][30]. W połowie czerwca Duncan Hall złożył rezygnację z powodów rodzinnych[31], a na jego miejsce został mianowany Fidżyjczyk Epeli Lagiloa[32], co wiązane było z umową, jaką związki rugby obu krajów podpisały w czerwcu tego roku[33]. Zrezygnował on po czterech miesiącach, oficjalnie ze względów rodzinnych, rolę tę objął wówczas pochodzący z RPA Roelof Kotze[34][35]. W roku 2014 zespół rozegrał tylko jeden testmecz, bowiem cztery zespoły uczestniczące w zawodach Dywizji 1 podzielone zostały na dwie pary walczące o utrzymanie się na tym poziomie rozgrywek[36]. W meczu z najniżej rozstawionym Singapurem reprezentacja ZEA dość nieoczekiwanie przegrała 13–30 i została relegowana do Dywizji 2[37][38].
Przed kampanią w 2015 reprezentacja zapewniła sobie pomoc ze strony zdobywcy Pucharu Świata 2003, Steve'a Thompsona[39], a rozpoczęła ją zwycięstwem nad Tajlandią – pierwszym od trzech lat i jednocześnie pierwszym wyjazdowym[40]. W drugim meczu uległa jednak jednym punktem Malezji[41] i ostatecznie zajęła drugą lokatę pokonując Chińskie Tajpej[42]. Na początku października tego roku z funkcji zrezygnował powracający do ojczyzny Kotze[43], a objął ją Apollo Perelini[44], od maja będący już asystentem odpowiedzialnym za formację młyna[45]. Nowy selekcjoner do walki w Asian Rugby Championship 2016 przystępował pewny siły swojego zespołu mając do dyspozycji najlepszych zawodników w kraju[46][47]. Prowadzona przez niego kadra w obu spotkaniach – z Uzbekistanem[48] i Tajlandią[49] – wysoko zwyciężyła zyskując tym samym awans do Dywizji 1 oraz utrzymanie w kwalifikacjach do Pucharu Świata 2019[50][51].
Trenerzy
Kapitanowie
Turnieje
| Rok
|
Kwalifikacje
|
Wynik
|
 1987 |
Nie brała udziału |
-
|
 1991 |
Nie brała udziału |
-
|
 1995 |
Nie brała udziału |
-
|
 1999 |
Nie brała udziału |
-
|
 2003 |
Nie brała udziału |
-
|
 2007 |
Nie brała udziału |
-
|
| 2011 |
Nie brała udziału |
-
|
| 2015 |
Nie zakwalifikowała się |
-
|
 2019 |
|
|
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
