René Kollo, właśc. René Kollodzieyski[1] (ur. 20 listopada 1937 w Berlinie[2][3]) – niemiecki śpiewak operowy, tenor.
Życiorys
Pochodzi z rodziny muzyków. Jego dziadek Walter (1878–1940) był kompozytorem operetek i rewii, ojciec Willi (1904–1988) librecistą operetkowym i kompozytorem[2]. Początkowo występował jako śpiewak w repertuarze rozrywkowym[2][3]. W latach 1958–1965 odbył w Berlinie studia wokalne u Elsy Vareny[2]. Jako śpiewak operowy debiutował w 1965 roku w Brunszwiku[1][2][3]. Od 1967 do 1971 roku był solistą Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie[2][3]. Występował gościnnie na wielu scenach, m.in. w Wiedniu, Monachium, Berlinie, Hamburgu, Mediolanie i Wenecji[2]. Początkowo występował w partiach lirycznych (Froh w Złocie Renu, Sternik w Holendrze tułaczu, Eisenstein w Zemście nietoperza, Leński w Eugeniuszu Onieginie), z czasem przeszedł do kreacji wielkich tenorowych ról w operach Richarda Wagnera (Parsifal w Parsifalu, Eryk w Holenderze tułaczu, Lohengrin w Lohengrinie, Walter von Stolzing w Śpiewakach norymberskich)[2][3]. Wielokrotnie występował na festiwalu w Bayreuth, gdzie debiutował w 1969 roku rolą Sternika w Holendrze tułaczu, a na 100-lecie festiwalu w 1976 roku kierował rolę Zygfryda w Pierścieniu Nibelunga[2][3]. W 1974 roku wystąpił w roli Tamina w Czarodziejskim flecie na festiwalu w Salzburgu[2][3]. W 1976 roku debiutował na deskach Covent Garden Theatre w Londynie i Metropolitan Opera w Nowym Jorku[1][3].
Dokonał licznych nagrań płytowych z rolami w operach Richarda Straussa i Richarda Wagnera, a także m.in. jako Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena czy w Pieśni o ziemi Gustava Mahlera[3].
Przypisy
