PROFILPELAJAR.COM

Vágar
	region
Państwo	Dania
Terytorium zależne	Wyspy Owcze
Siedziba	Miðvágur
Powierzchnia	186,3 km²
Populacja ; • liczba ludności	; 2968
• gęstość	16 os./km²
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba Wysp	2
Liczba gmin	3
Liczba miast	9
	Położenie na mapie Wysp Owczych; ; kolor Fioletowy

Region Vágar – najbardziej na zachód wysunięty region Wysp Owczych. Obejmuje dwie wyspy: główną – Vágar i mniejszą – Mykines, dzięki czemu ma ok. 186 km² powierzchni, do tego w jego skład wchodzą jeszcze wysepki, znajdujące się poza główną osiemnastką – Tindhólmur i Gáshólmur, na które można dostać się z lądu. Cały obszar zamieszkany jest przez niemal 3 tysiące ludzi, głównie na Vágar – poza nią żyje jedynie 19 osób.

Miasta, osady i gminy regionu Vágar

Większość osiedli znajduje się na głównej wyspie, Vágar. Dwie z dziewięciu osad są niezamieszkane, a tylko jedną zamieszkuje ponad tysiąc osób.

Miðvágur jest największym miastem regionu, mieszka w nim 1046 osób^[1], stanowi administracyjną stolicę Miðvágs kommuna. Pierwsi ludzie pojawili się tam już w czasach wikińskich, przekształcając szybko osiedlę w główny organ wyspy Vágar – to tam zbierał się lokalny Várting.

Sørvágur to stolica administracyjna gminy Sørvágs kommuna. Miasto zamieszkane jest przez 966 ludzi^[1] i jest drugie co do wielkości w regionie. Historia miasta i jego okolic jest dość dobrze znana przez to, że ludzie przenieśli swą osadę między 1200, a 1400 rokiem w obecne miejsce. Dzięki temu archeolodzy mogli zbadać pozostałości po poprzedniej wiosce, kiedy miasto rozrosło się i próbowano zbudować szkołę, odkrywszy na miejscu budowy bardzo stare zabudowania, które mogą pochodzić nawet z X wieku. Do osady należy administracyjnie jedyne lotnisko na archipelagu – Port lotniczy Vágar.

Sandavágur jest trzecim co do wielkości miastem regionu i ośrodkiem trzeciej gminy – Sandavágs kommuna. Mieszka tam 797 ludzi^[1], co stanowi całą populację gminy. Osada ma długą przeszłość, o której informuje nas kamień runiczny, znaleziony w 1917 roku. Pochodzi z XIII wieku i mówi o Torkilu Onandarsona z Rogaland (Norwegia), pierwszym osadniku na tych ziemiach. Jest to jeden z dziewięciu podobnych reliktów na Wyspach Owczych.

Bøur to niewielka osada, zamieszkana przez zaledwie 71 stałych mieszkańców^[1]. Wchodzi w skład Sørvágs kommuna. Jej korzenie sięgają Średniowiecza, choć niewiele jest na to dowodów archeologicznych, informuje nas o niej "List Psi" z 1350 roku. Osada to niemal idealny przykład farerskiej architektury – posiada wiele drewnianych domów o dachach z darni. Znajduje się tam jeden z kilku farerskich, zabytkowych, drewnianych kościołów zbudowany w 1865 roku.

Vatnsoyrar jest jedną z najnowszych osad na Wyspach Owczych, stworzono ją bowiem w 1921 roku, jako jedyną osadę, która nie leży na wybrzeżu cieśniny lub oceanu, a nad jeziorem Sørvágsvatn (far. vatn – jezioro). Znajduje się tam niewielkie muzeum motoryzacyjne z dwoma samochodami – Fordem Modelem T (1915) i Fordem Modelem TT (1922). Osadę zamieszkuje 54 ludzi^[1].

Mykines to jedyna miejscowość na wyspie o tej samej nazwie. Mieszka tam 19 osób i liczba ta systematycznie spada. Najwyższą populację wioska osiągnęła w 1925, gdy mieszkało tam 179 ludzi. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z 1769 – wedle pierwszego spisu mieszkało tam 61 osadników.

Gásadalur jest najmniejszą zamieszkaną osadą regionu Vágar. Stale mieszka tam 15 osób, ich liczba ostatnimi czasy gwałtownie spada. Istnieją dwie wersje skąd wzięła się nazwa wioski – pierwsza, bardziej realistyczna, czerpie ją ze słowa gæs, co po farersku oznacza gęś i wzięło się od dzikich gęsi, druga zaś, bardziej mityczna, mówi o kobiecie Gæsa, której odebrano cały majątek za zjedzenie mięsa w wielki post, co skłoniło ją do opuszczenia rodzinnego Kirkjubøur i założenia nowej osady. Nie ma żadnych potwierdzonych wiadomości o słuszności którejkolwiek z wersji.

Slættanes to niezamieszkana osada leżąca na północnym wschodzie wyspy Vágar. Stworzono ją w 1835, a swój najlepszy okres przeżyła w latach 1945–50, kiedy populacja sięgnęła nawet 130 osób, jednak stale mieszkało tam jedynie około 70 ludzi. Piętnaście lat później z powodu odizolowanej pozycji i trudności z dojazdem wioska całkowicie opustoszała, pozostało jedynie 12 domów mieszkalnych.

Víkar jest drugą niezamieszkaną wioską regionu. Powstał w 1833 roku, przetrwał jednak bardzo krótko, bo jedynie do 1910. Trudności z dotarciem okazały się być zbyt wielką przeszkodą dla mieszkańców, dla których dotarcie do jakiegokolwiek większego miasta okazało się bardzo trudne i żmudne.

Gminy

Region Vágar obejmuje trzy gminy: największą, liczącą 1100 mieszkańców, Miðvágs kommuna, średnią Sørvágs kommuna, mającą 1071 osób i ostatnią Sandavágs kommuna (797 ludzi). Przed zmianą z 1 stycznia 2005 roku, kiedy znacznie zmniejszono liczbę gmin istniały jeszcze Bíggjar kommuna i Mykinesar kommuna.