Pochodził z ortodoksyjnej rodziny bramińskiej.
Raj to skrót od tytułu mongolskiego Raya Rayan, który otrzymał jego pradziadek za służbę pod nawabem Bengalu[1].
Władał biegle arabskim, angielskim, perskim, sanskrytem, bengalskim, łaciną, greką i hebrajskim.
Dzięki intensywnym i długotrwałym studiom posiadł gruntowną wiedzę na temat islamu, chrześcijaństwa, zoroastryzmu i buddyzmu. Łącząc ją z wisznuizmem i śiwaizmem stworzył własny, oryginalny system religijno-filozoficzny. Zakładał on istnienie jednego i tego samego, Wiecznego, Niezmierzonego i Nieosiągalnego Bytu. Wykluczał kult posągów oraz wizerunków bóstw. Postulował oczyszczenie hinduizmu ze wszelkich form politeizmu.
W 1828 lub 1829 roku w Kalkucie, Mohan Roy założył – opierając się na wspomnianych ideach – stowarzyszenie Brahma Samadź, które do dzisiaj odgrywa ważną rolę w życiu społecznym i religijnym Indii.
W swoich pismach przeciwstawiał się małżeństwom dzieci, sati, bałwochwalstwu[2]. Krytykował również system kastowy, opowiadając się jednocześnie za edukacją kobiet.
Był pierwszym Indusem, który opublikował (w języku angielskim) swoje refleksje na temat Brytyjczyków i ich miejsca w indyjskim społeczeństwie, a także najprawdopodobniej pierwszym hindusem, który na określenie swojej religii użył angielskiego słowa hinduism[3].
Jest również uznawany za założyciela prasy w języku bengalskim (Samćar Darpan)[4].
Jego osiągnięcia zostały docenione w Europie. W 1824 otrzymał honorowe członkostwo Francuskiego Towarzystwa Azjatyckiego[5].
Kim Knott: Hinduizm. Joanna Jurewicz(red.). Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, seria: Bardzo Krótkie Wprowadzenie. ISBN 83-7255-083-2. Brak numerów stron w książce
↑
Bruce Carlise Robertson: 1.Twórczość w języku angielskim Radźy Rammohana Raya. W: Historia anglojęzycznej literatury indyjskiej. Arvind Krishna Mehrotra(red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 55, seria: Literatury orientalne. ISBN 978-83-89899-72-9.
