PROFILPELAJAR.COM

Radosław Sztyber
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1969 ; Zielona Góra
	doktor habilitowany nauk humanistycznych
	Specjalność: historia literatury: staropolska, barok, oświecenie, edytorstwo, literatura staropolska
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze
Doktorat	22 grudnia 1999 ; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Habilitacja	18 kwietnia 2013 ; Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze; Uniwersytet Zielonogórski

Radosław Sztyber (ur. 26 stycznia 1969 w Zielonej Górze) – polonista, literaturoznawca, wydawca. Pracownik Instytutu Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze, od 2001 Uniwersytetu Zielonogórskiego. Profesor uczelni,

Życiorys

Studia ukończył w Zielonej Górze w 1993 (praca magisterska pod kierunkiem prof. dra hab. Władysława Magnuszewskiego^[2]) i od tego czasu jest związany z macierzystą uczelnią. Obrony rozprawy doktorskiej (promotor – prof. dr hab. Wiesław Wydra, UAM; recenzenci: prof. dr hab. Ryszard Marciniak^[3], UAM; prof. dr hab. Jacek Sokolski, UWr) podjął się w 1999 na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM. W Krakowie w 2013 otrzymał dyplom doktora habilitowanego (recenzowali: prof. dr hab. Mirosława Hanusiewicz-Lavalle, KUL; prof. dr hab. Alina Nowicka-Jeżowa, KUL; prof. dr hab. Piotr Borek, UP; przewodniczący komisji: prof. dr hab. Andrzej Borowski, UJ).

Kieruje Pracownią Literatury Dawnej i Edytorstwa^[4]. Od roku 2014 pełni funkcję redaktora naczelnego^[5] „Filologii Polskiej. Roczników Naukowych Uniwersytetu Zielonogórskiego”. Realizuje zadania dydaktyczne Instytutu Filologii Polskiej oraz indywidualne projekty naukowe, angażuje się także w przedsięwzięcia wydawnicze.

Publikacje

Monografie

Jest autorem ośmiu monografii autorskich (pierwszą wydano w roku 2005, ostatnią zaś w 2019^[6]). Większość tych książek wyposażono we wznowienia pisanych zabytków, dwa z nich ukazały się po raz pierwszy od czasu ich pierwodruku, w tym Wywód jedynowłasnego państwa świata Wojciecha Dembołęckiego^[7].

Artykuły

Ogłosił blisko sto tekstów, większość na łamach polskich czasopism naukowych (m.in. w „Ethosie”^[8], „Hungarian Studies(inne języki)”^[9], „Literaturze i Kulturze Popularnej”^[10], „Literaturze Ludowej”^[11], „Napisie”, „Pamiętniku Literackim”, „Tematach i Kontekstach”^[12]), inne to rozdziały w monografiach zbiorowych bądź seriach wydawniczych.