R-330Ż Żytiel
|
| Dane podstawowe
|
| Producent
|
AO НВП «Протек»
|
| Przeznaczenie
|
zagłuszanie łączności
|
| Historia
|
| Data konstrukcji
|
2008
|
| Dane techniczne
|
| Moc
|
8 kW
|
| Zasięg
|
20–25 km
|
| Apertura pionowa
|
90–120°
|
| Apertura pozioma
|
20°
|
| Częstotliwość
|
100–2000 MHz
|
| Platforma
|
Ural 43203, KamAZ-43114
|
| Użytkownicy
|
 Rosja
|
R-330Ż Żytiel (ros. Р-330Ж Житель) – rosyjski system walki elektronicznej służący do zagłuszania naziemnych i powietrznych stacji łączności oraz nawigacji satelitarnej, wywodzący się z rodziny R-330.
Opis
System został opracowany przez Przedsiębiorstwo Naukowo-Inwestycyjne „Protek” SA (Акционерное Общество Научно-Внедренческое Предприятие „Протек”) z Woroneża[1], został przyjęty na wyposażenie wojska rosyjskiego 21 stycznia 2008 r.[2][3] Jest przeznaczony do automatycznego wykrywania, namierzania i analizy źródeł emisji radiowej w zakresie swych częstotliwości roboczych oraz ich zagłuszania. Może pracować zarówno autonomicznie, w parze z RB-301B Borisoglebsk-2, jak i pod kierownictwem zautomatyzowanego systemu walki elektronicznej R-330KMK Diabazol[4]. W trybie automatycznym może przekazywać dane z rozpoznania jednostkom z którymi współpracuje. Służy do zagłuszania systemów łączności satelitarnej Inmarsat i Iridium, system nawigacji satelitarnej GPS–NAVSTAR oraz stacji bazowych systemu łączności komórkowej GSM 900/GSM 1800[5]. Wdrażanie nowego systemu do służby rozpoczęto od 18 Brygady Strzelców Zmotoryzowanych[6], otrzymała go również 3 Dywizja Strzelców Zmotoryzowanych Gwardii stacjonująca w obwodzie biełgorodzkim[7].
Dane techniczne
System jest zamontowany na podwoziu ciężarówki Urał 43203 lub KamAZ-43114. Cztery anteny i generator prądu znajdują się na ciągniętej przez nią przyczepie. Przejście do pozycji bojowej zajmuje obsłudze 40 minut, powrót do pozycji marszowej 20 min. Anteny są podnoszone ręcznie z użyciem wyciągarek mechanicznych. Wymaga zasilania prądem 220/380 V o częstotliwości 50 Hz. W trybie rozpoznania pracuje na częstotliwościach w zakresie 100–2000 MHz, natomiast zagłuszanie może prowadzić na częstotliwościach 800–960; 1227,6; 1575,42; 1500–1700 i 1700–1900 MHz. Szybkość skanowania pasma częstotliwości w trybie wykrywania wynosi 800 MHz/s, w trybie wyszukiwania kierunkowego jest to nie mniej niż 400 MHz/s[8]. System nie ma możliwości selekcji i zagłuszania wybranych nadajników, zagłuszane są wszystkie urządzenia pracujące w jego zasięgu. Przed włączeniem nadajników sygnał ostrzegawczy jest rozsyłany do własnych jednostek stacjonujących w pobliżu. Sygnał, który pozwala na ponowne wykorzystanie własnych radiostacji, jest przesyłany przez systemy łączności przewodowej lub komunikatory[9].
System ma możliwość zagłuszania naziemnych celów w promieniu 20–25 kilometrów, w przypadku urządzeń znajdujących się na statkach powietrznych zasięg wynosi 50 km. Jednocześnie może pracować na dwunastu pasmach[10]. Za pomocą systemu można zwalczać bezzałogowe statki powietrzne i pociski manewrujące[7]. Maksymalny błąd namiaru kierunkowego na wytypowane urządzenie wynosi 2°[11]. Obsługa w czasie pokoju liczy trzech żołnierzy, w czasie wojny jest zwiększana do czterech[12]. Generator elektryczny znajdujący się na wyposażeniu stacji zapewnia jej autonomiczną pracę przez 1600 godzin[6]. W sytuacji awaryjnej praca systemu może być zasilana z akumulatorów o napięciu 24 V[10].
Użycie bojowe
System używany podczas walk na Ukrainie od 2014 roku. Obecny także w kontyngencie wojskowym Rosji w Syrii m.in. w 2019 r., na terenie lotniska w Aleppo[13]. Urządzenie zakłócało m.in. Sentry i Hawkeye[14].
System został również użyty podczas pełnoskalowej agresji Rosji na Ukrainę. Część zakłócarek została zniszczona przez Ukraińców[15].
Przypisy
