Gruba, soczysta, okrągła, jasnozielonego koloru, nierozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 40 cm. Kłącza bardzo grube, poskręcane. Zimują płytko pod ziemią, czasami nawet tuż nad ziemią. Po roztarciu mają charakterystyczny zapach, podobny do zapachu róż.
Grube, mięsiste, dolne jajowatego, górne lancetowatego kształtu, ostro zakończone, o ząbkowanych na szczycie brzegach. Pokryte grubą warstwą wosku, przy dotknięciu wydają się tłuste. Wyrastają skrętolegle na łodydze. Mają charakterystyczny sinozielony kolor, jesienią przebarwiają się na żółto i czerwono.
Drobne kwiaty zebrane na szczycie pędów w kwiatostany zwane podbaldachami (są to nieprawidłowe baldachy). Roślina dwupienna. Na jednych okazach występują tylko kwiatostany żeńskie, na innych tylko męskie. Kwiaty żeńskie są zwykle pozbawione płatków korony, lub mają tylko drobne płatki oraz 1 lub 2 słupki. Kwiaty męskie mają 4 płatki korony, 4 działki kielicha i 8 pręcików. Płatki korony u różnych roślin mogą mieć różną barwę – od zielonej, poprzez żółtą do czerwonej. Roślina owadopylna, zapylana przez muchy.
Roślina lecznicza: W związku z udowodnieniem korzystnych własności leczniczych[potrzebny przypis], rozpowszechnia się uprawa różeńca górskiego dla pozyskania surowca.
Działanie: pobudzające (podwyższa sprawność organizmu), wzmacniające i adaptogenne (zwiększa wytrzymałość organizmu na stres i inne niekorzystne czynniki środowiska, zwiększa odporność na choroby)[potrzebny przypis]
Zbiór i suszenie: u roślin uprawianych w 5-6 roku uprawy wykopuje się kłącze, tnie na drobniejsze kawałki, myje i suszy w temperaturze 50–80 °C[4].
W University of Pennsylvania i Frederiksberg University Hospital prowadzone są badania kliniczne nad zastosowaniem Rhodiola rosea w terapii depresji[5] oraz nad wpływem Rhodiola rosea na ogólną sprawność psychofizyczną[6][7]
W raporcie Europejskiej Agencji Leków z 2012 roku na temat literatury dotyczącej suszonego ekstraktu z Rhodiola rosea stwierdzono, że „Opublikowane badania kliniczne wykazują znaczne braki w ich jakości. Dlatego nie można zaakceptować ugruntowanego stosowania”[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9. Brak numerów stron w książce
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie (Atlasy botaniczne). Irena Zaborowska (ilustr.). Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4. Brak numerów stron w książce
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce
B. Wiegel, T.M. Harris, M.K. Edwards, R.R. Smith i inni. MR of intracranial neuroblastoma with dural sinus invasion and distant metastases. „AJNR Am J Neuroradiol”. 12 (6). s. 1198–1200. PMID: 1763752.
S. Nakamura, X. Li, H. Matsuda, K. Ninomiya i inni. Bioactive constituents from Chinese natural medicines. XXVI. Chemical structures and hepatoprotective effects of constituents from roots of Rhodiola sachalinensis. „Chem Pharm Bull (Tokyo)”. 55 (10), s. 1505–1511, Oct 2007. PMID: 17917296.
P.N. Riskind, L. Massacesi, T.H. Doolittle, S.L. Hauser. The role of prolactin in autoimmune demyelination: suppression of experimental allergic encephalomyelitis by bromocriptine. „Ann Neurol”. 29 (5), s. 542–547, May 1991. DOI: 10.1002/ana.410290514. PMID: 1859183.
T. Wolski, T. Baj, A. Ludwiczak, K. Głowniak i inni. Rodzaj Rhodiola – systematyka, skład chemiczny, działanie i zastosowanie oraz analiza fitochemiczna korzeni dwu gatunków różeńca: Rhodiola rosea L. oraz Rhodiola quadrifida (Pall.) Fish et Mey. „Postępy Fitoterapii”, s. 2–14, 2008. ISSN1509-8699. ISSN1731-2477.
