Punkt artykulacji, wierzchołek rozcinający, wierzchołek rozdzielający, wierzchołek rozspajający (łac. articulatio staw, przegub) – wierzchołek grafu spójnego, którego usunięcie z grafu rozspójnia go (graf niespójny). Według innej definicji jest to taki wierzchołek, którego usunięcie zwiększa liczbę spójnych składowych grafu^[1].

Przed rozpoczęciem poszukiwania punktów artykulacji w grafie, wykonuje się w nim algorytm DFS i określa czasy odwiedzenia danych wierzchołków jako funkcję ${\displaystyle d(w).}$ Następnie wyznacza się wartości funkcji low.

Wierzchołek ${\displaystyle w}$ jest punktem artykulacji, gdy:

• jest korzeniem i ma więcej niż jednego syna,
• nie jest korzeniem, a dla przynajmniej jednego jego syna ${\displaystyle s}$ spełniony jest warunek,

${\displaystyle {\mbox{low}}(s)\geqslant d(w).}$