Psamathe
Zdjęcie ukazujące księżyc Psamathe
|
| Planeta
|
Neptun
|
| Odkrywca
|
Scott Sheppard, David Jewitt i Jan Kleyna
|
| Data odkrycia
|
29 sierpnia 2003[1]
|
| Tymczasowe oznaczenie
|
S/2003 N 1
|
| Charakterystyka orbity
|
| Półoś wielka
|
46 705 000 km[2]
|
| Mimośród
|
0,4617[2]
|
| Okres obiegu
|
9128,74 d[2]
|
| Nachylenie do ekliptyki
|
137,679°[2]
|
| Długość węzła wstępującego
|
298,074°[2]
|
| Argument perycentrum
|
144,158°[2]
|
| Anomalia średnia
|
190,027°[2]
|
| Własności fizyczne
|
| Średnica równikowa
|
40 km[3]
|
| Powierzchnia
|
5026 km²[3]
|
| Objętość
|
33 510 km³[3]
|
| Masa
|
1,4987 × 1016 kg[3]
|
| Średnia gęstość
|
1,5 g/cm³[3]
|
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni
|
0,003 m/s²[3]
|
| Prędkość ucieczki
|
10 m/s (36 km/h[3])
|
| Albedo
|
0,04[3]
|
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
|
25,6m[4]
|
|
|
Psamathe (Neptun X) – księżyc Neptuna. Odkrył go 29 sierpnia 2003 roku zespół astronomów w składzie: Scott Sheppard, David Jewitt i Jan Kleyna, przy pomocy teleskopu Subaru na Hawajach[1]. Księżyc uzyskał tymczasowe oznaczenie S/2003 N 1[1]. Jego nazwa pochodzi od jednej z nereid w mitologii greckiej[1].
Psamathe krąży wokół Neptuna po mocno ekscentrycznej orbicie, której półoś wielka wynosi 46,7 miliona km[2], przeciwnie do kierunku obrotu planety wokół własnej osi (jest to tzw. orbita wsteczna)[1]. Jest jednym z najbardziej oddalonych od planety macierzystej księżyców w całym Układzie Słonecznym (dalej od niego krąży tylko inny księżyc Neptuna – Neso)[2]. Jedno okrążenie zajmuje Psamathe ok. 25 lat[2]. Podobieństwo orbit Psamathe i Neso sugeruje, że mogły one powstać w wyniku rozpadu jednego większego księżyca miliardy lat temu[1].
Zobacz też
Przypisy
| wewnętrzne regularne (7) |
|
|---|
| Tryton |
|
|---|
| zewnętrzne nieregularne (8) |
|
|---|
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Neptuna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
