Galatea
Galatea, zdjęcie z sondy Voyager 2
|
| Planeta
|
Neptun
|
| Odkrywca
|
Stephen Synnott, Voyager Imaging Team[1]
|
| Data odkrycia
|
lipiec 1989
|
| Tymczasowe oznaczenie
|
S/1989 N 4
|
| Charakterystyka orbity
|
| Półoś wielka
|
61 953 km[2]
|
| Mimośród
|
0,0001[2]
|
| Okres obiegu
|
0,429 d[2]
|
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a
|
0,034°[2]
|
| Długość węzła wstępującego
|
37,247°[2]
|
| Argument perycentrum
|
343,011°[2]
|
| Anomalia średnia
|
65,999°[2]
|
| Własności fizyczne
|
| Wymiary
|
204×184×144 km[3]
|
| Powierzchnia
|
97 314 km²[1]
|
| Objętość
|
2 854 543 km³[1]
|
| Masa
|
3,75 × 1018 kg[1]
|
| Średnia gęstość
|
1,3 g/cm³[1]
|
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni
|
0,032 m/s²[1]
|
| Prędkość ucieczki
|
271 km/h[1]
|
| Albedo
|
0,08[3]
|
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
|
22,0m[4]
|
| Temperatura powierzchni
|
~51 K
|
|
|
Galatea (Neptun VI) – mały, nieregularny księżyc Neptuna, nazwany od Galatei, jednej z nereid z greckiej mitologii[5].
Galatea została odkryta w lipcu 1989 na zdjęciach zrobionych przez sondę Voyager 2. Otrzymała tymczasowe oznaczenie S/1989 N 4[5].
Ma nieregularny kształt i nie wykazuje śladów jakiejkolwiek modyfikacji geologicznej. Bardzo niska gęstość tego księżyca jest związana z tym, że prawdopodobnie nie jest on jednolitą skałą, ale zlepkiem materii, utrzymywanej razem przez siły grawitacji. Orbita Galatei znajduje się wewnątrz granicy Roche’a Neptuna, przez co siły pływowe działające na ten księżyc spowodują, że pewnego dnia zostanie on rozerwany, a jego pozostałości zasilą pierścienie planety.
Również jedna z planetoid nosi nazwę (74) Galatea.
Zobacz też
Przypisy
| wewnętrzne regularne (7) |
|
|---|
| Tryton |
|
|---|
| zewnętrzne nieregularne (8) |
|
|---|
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Neptuna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
