Programowanie hybrydowe

Programowanie hybrydowe, także: programowanie mieszane, programowanie wielojęzykowe – kodowanie (programowanie) określonego algorytmu w dwóch lub większej liczbie języków programowania.

Praktyczne wykorzystanie programowania hybrydowego może wynikać z:

• potrzeby optymalizacji części kodu, szczególnie w odniesieniu do wybranych, newralgicznych części algorytmu,
• wyrażenia określonej części algorytmu przy pomocy języka (systemu programowania) najlepiej predysponowanego do rozwiązania określonego problemu,
• możliwości wykorzystania istniejącego dla określonego zadania, już opracowanego kodu, w innym języku, niż zasadniczy program,
• pisania programu przez grupę programistów specjalizujących się w różnych językach programowania,

Programowanie hybrydowe może być realizowane poprzez^[1]:

• kodowanie określonych wyodrębnionych części – bloków (np. modułów, bibliotek, podprogramów, pakietów itp.) w różnych językach konsolidacji poszczególnych części w jeden program,
• pisanie jednego wspólnego kodu źródłowego (tekstu programu) w różnych językach programowania.

Ten drugi przypadek najczęściej dotyczy:

• połączenia jednego z języków wysokiego poziomu z kodem:
  • asemblera
  • maszynowym
• połączenia kilku języków skryptowych (np. JavaScript, PHP itp.).

W Turbo Pascalu^[2] istnieje możliwość programowania^[3]:

• Pascal-asembler
• Pascal-język maszynowy.

Oczywiście istnieje możliwość włączania skompilowanych podprogramów napisanych w innych językach, lecz wymaga to odpowiedniego przygotowania bloku w innym języku (zobacz dalej: Turbo C^[4]). Składnia:

• język maszynowy – inline
  • jako samodzielna instrukcja strukturalna w ciągu instrukcji Pascal-owych

 inline(kod_maszynowy_1/kod_maszynowy_2/
   …/kod_maszynowy_n);

• • jako podprogram

 procedure | function nagłówek; inline(kod_maszynowy_1/kod_maszynowy_2/
   …/kod_maszynowy_n);

• asembler
  • jako samodzielna instrukcja strukturalna w ciągu instrukcji Pascal-owych

 asm
   kod-asemblera
 end;

• • jako podprogram

 procedure | function nagłówek; asembler;
   asm
     kod-asemblera
   end;

• podprogramy zewnętrzne (wymagana deklaracja – prototyp z atrybutem external)

 {$L nazwa_pliku_obj}
 procedure | function nagłówek; external;

Składnia^[4]:

• asembler

 asm instr-asemblera-1;
 asm instr-asemblera-2;
 …
 asm instr-asemblera-n;

• definiowanie funkcji do wykorzystania w Pascalu

 typ pascal nazwa(parametry);
   { body }

Powyższe zastosowanie odpowiedniego modyfikatora (“pascal”) powoduje zmianę sposobu kompilacji funkcji:

Zwykle w konkretnej implementacji tego języka zdefiniowany jest podsłownik ASSEMBLER, zawierający definicję słów stanowiących odpowiedniki mnemoników rozkazów i rejestrów danego procesora. Specyfika i rozszerzalność języka FORTH umożliwia definiowanie asemblerów wewnętrznych przez programistę, jak również dzięki specjalnym słowom podstawowym (predefiniowanym) wprowadzania wprost kodów maszynowych do kodu źródłowego języka FORTH. Można również tak zdefiniować rozkazy asemblera, aby dowolnie przełączać rozkazy asemblera i słowa języka wysokiego poziomu^[5][6].

Współcześnie szeroko stosowane jest programowanie hybrydowe w zastosowaniach internetowych, w których wykorzystuje się języki skryptowe takie jak JavaScript, PHP, Python i inne.

• Język programowania
• Programowanie