Polski Uniwersytet na Obczyźnie

Polski Uniwersytet na Obczyźnie
The Polish University Abroad in London
Ilustracja
Siedziba PUNO w zachodnim Londynie
Data założenia

1949

Państwo

 Wielka Brytania

Adres

246 King Street
London W6 0RF

Rektor

prof. dr Włodzimierz Mier-Jędrzejowicz

Położenie na mapie gminy Hammersmith and Fulham
Mapa konturowa gminy Hammersmith and Fulham, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Polski Uniwersytet na Obczyźnie”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Polski Uniwersytet na Obczyźnie”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Polski Uniwersytet na Obczyźnie”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Polski Uniwersytet na Obczyźnie”
51°29′34,4400″N 0°13′32,0772″W/51,492900 -0,225577
Strona internetowa
Logo PUNO (widok na witrynie uczelni)

Polski Uniwersytet na Obczyźnie (ang. The Polish University Abroad in London) – uczelnia humanistyczna w Londynie, utworzona w 1949 roku dla polskich emigrantów[1].

Historia

Za protoplastę uczelni uważa się inną instytucję: Uniwersytet Polski za Granicą, założony pod koniec 1939 r. w Paryżu. Uniwersytet powstał z inicjatywy Oskara Haleckiego w celu zapewnienia ciągłości polskiego szkolnictwa wyższego, ponieważ w okupowanej Polsce Niemcy zakazali funkcjonowania instytucji naukowych i kulturalnych. Otwarcie uniwersytetu nastąpiło w obecności przedstawicieli polskiego rządu na uchodźstwie i rządu francuskiego[2]. Po zajęciu Francji przez Niemców część wykładowców uczelni przeniosła się do Wielkiej Brytanii[a].

Rząd RP na uchodźstwie utworzył nową uczelnię jako PUNO w roku 1949, kiedy to uniwersytet otrzymał tymczasowy statut, a 15 grudnia 1952 pełne prawa akademickie.

Na PUNO mogło studiować wielu Polaków, którzy przebywali na emigracji w czasie i po II wojnie światowej. Uniwersytet nadał ponad 100 stopni magisterskich i 120 doktorskich.

Siedzibą PUNO jest budynek Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w dzielnicy Hammersmith.

Wszystkie stopnie naukowe, dyplomy i tytuły zawodowe nadane przez PUNO w okresie od 1 września 1952 do 22 grudnia 1990 zostały uznane na mocy ustawy z dnia 6 lutego 1998 r. o uznaniu stopni naukowych, dyplomów i tytułów zawodowych nadanych przez Polski Uniwersytet na Obczyźnie za równorzędne odpowiednim stopniom naukowym, dyplomom i tytułom zawodowym nadawanym przez polskie szkoły wyższe na terenie kraju bez konieczności ich nostryfikacji[4].

Struktura

  • Wydział Nauk Humanistycznych
    • Zakład Badań nad Emigracją
    • Zakład Dydaktyki Polonijnej
    • Zakład Biografistyki Polonijnej
  • Instytut Nauk Technicznych
    • Zakład Technik Komputerowych
    • Zakład Badawczo-Projektowy Budownictwa
    • Zakład Historii Techniki
  • Instytut Kultury Europejskiej
    • Zakład Medioznawstwa
    • Zakład Kultury Politycznej i Badań nad Demokracją
    • Zakład Współczesnej Kultury Brytyjskiej
    • Zakład Współczesnej Kultury Literackiej i Artystycznej
  • Instytut Nauk Społecznych
    • Zakład Psychologii Stosowanej
    • Zakład Nauk o Zdrowiu

Rektorzy

Rektorami PUNO byli kolejno profesorowie:

 Z tym tematem związana jest kategoria: Rektorzy Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.

Doktorzy honoris causa

 Z tym tematem związana jest kategoria: Doktorzy honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Niektóre publikacje podają, że Polski Uniwersytet na Obczyźnie jest kontynuacją Uniwersytetu Polskiego za Granicą, jako bezpośredniego poprzednika[3].

Przypisy

  1. ↑ Polski Uniwersytet na Obczyźnie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-06-12].
  2. ↑ Rafał Stobiecki, Oskar Halecki jako organizator Uniwersytetu Polskiego Zagranicą 1939/1940, [w:] Oskar Halecki i jego wizja Europy, red. Małgorzata Dąbrowska, t. 3, Warszawa–Łódź: IPN 2014, s. 172–186.
  3. ↑ Polski Uniwersytet na Obczyźnie 1.12.1939–1.12.1989, Londyn 1989, s. 10; 70 lat Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie, PUNO, Londyn 2009.
  4. ↑ Ustawa z dnia 6 lutego 1998 r. o uznaniu stopni naukowych, dyplomów i tytułów zawodowych nadanych przez Polski Uniwersytet na Obczyźnie (Dz.U. z 1998 r. nr 37, poz. 203).
  5. ↑ Witold Chmielewski, Profesor Tadeusz Sulimirski, współorganizator szkolnictwa polskiego na uchodźstwie w latach 1941–1947, „Biuletyn Historii Wychowania”, 6 (40), 2019, s. 97–127, DOI: 10.14746/bhw.2019.40.6, ISSN 1233-2224 [dostęp 2024-09-12] (pol.).
  6. ↑ Jacek Luszniewicz, Jan Drewnowski (1908-2000): An Economist in Public Service, „Gospodarka Narodowa”, 206 (3), 2006, s. 71–109, DOI: 10.33119/gn/101463, ISSN 2300-5238 [dostęp 2024-09-12] (pol.).
  7. ↑ Wałaszewski Zdzisław Eugeniusz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-09-12].
  8. ↑ Wojciech Falkowski (1930-2015) [online], katedra.uksw.edu.pl [dostęp 2024-09-12].
  9. ↑ Halina Taborska nowym rektorem PUNO.
  10. ↑ Nowy rektor Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie w Londynie [online], Onet Wiadomości, 30 czerwca 2017 [dostęp 2024-09-12] (pol.).
  11. ↑ Nowy Rektor na lata 2021-2025 [online], puno.ac.uk, 1 września 2021 [dostęp 2024-11-03].

Bibliografia