Pożarki

wieś
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	kętrzyński
Gmina	Kętrzyn
Liczba ludności (2011)	174[2]
Strefa numeracyjna	89
Kod pocztowy	11-400<[3]
Tablice rejestracyjne	NKE
SIMC	0477920
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kętrzyn Pożarki
Położenie na mapie Polski Pożarki
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Pożarki
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego Pożarki
54°02′21″N 21°29′33″E/54,039167 21,492500[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Pożarki

Pożarki (niem. Pohiebels) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn.

Do sołectwa Pożarki należą: Kwiedzina, Martiany, Osewo, Owczarnia i Pożarki.

Na wschód od wsi znajduje się grodzisko pruskie zwane Zamkową Górą.

Właścicielem majątku ziemskiego o powierzchni 622 ha pod koniec XIX wieku była tu rodzina von Lübtow. W roku 1913 właścicielem Pożarek był Georg F. Schenck zu Tautenburg. Majątek ten został rozparcelowny na początku lat trzydziestych XX wieku. Przed II wojną światową w Pożarkach były 33 duże gospodarstwa chłopskie i 3 małe oraz trzech stelmachów i trzech kowali.

Budynek nowej szkoły w Pożarkach wybudowano w 1929 roku. Była to szkoła dwuklasowa. Po II wojnie światowej początkowo była to także szkoła dwuklasowa (rok szkolny 1946/1947), a później ośmioklasowa szkoła podstawowa (1970 r.). W budynku po zlikwidowanej szkole znajdują się mieszkania, kaplica parafii w Karolewie i świetlica wiejska Dziupla. Pożarki to miejsce urodzenia Janusza Laskowskiego.

W latach 1954–1957 Pożarki były siedzibą Pożarki, po jej zniesieniu w gromadzie Kruszewiec. Pierwszym jej przewodniczącym był Stanisław Milewicz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Niewielki dwór w Pożarkach wybudowany był w drugiej połowie XIX wieku. Po dawnym założeniu dworsko-gospodarczym zachował się zarośnięty park i spichlerz.

We wsi znajduje się przystanek autobusowy na trasie Kętrzyn – Giżycko. Dalej za wsią funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne specjalizujące się w hodowli koni. Do gospodarstwa agroturystycznego prowadzi droga obok smażalni ryb czynnej w sezonie turystycznym.

• Rudolf Grenz, „Der Kreis Rastenburg”, Marburg/Lahn, 1976.
• Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, Pojezierze, Olsztyn, 1978. (s. 218 – opis wsi)
• Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich (Wydanie III poszerzone i uzupełnione) Studio ARTA, Olsztyn, 2001, ISBN 83-912840-2-6 (s. 335).