Zgodnie z ruchem wskazówek zegara: pole w okolicach wsi, maszty eR Piotrków, dworek, Zespół szkół w Piotrkowie, boisko Orlik, kościół parafialny, wjazd do Piotrkowa od strony Jabłonny
Budynek, w którym mieści się teraz szkoła powstał w 1965 r. z inicjatywy Pawła Dąbka, który pochodził z Piotrkowa. Obok został wybudowany również blok, w którym mieszkają nauczyciele zatrudnieni w szkole. Do 1973 r. mieściła się tu szkoła podstawowa, przedszkole i Liceum Ekonomiczne. Następnie liceum zakończyło swoją działalność i na jego miejsce powstał Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, a szkoła podstawowa przekształciła się w Gminną Szkołę Zbiorczą w Piotrkowie.
W 2001 r. Ośrodek Szkolno–Wychowawczy zakończył działalność, a powstało gimnazjum publiczne w Piotrkowie. Na terenie Piotrkowa znajduje się przedszkole publiczne, szkoła podstawowa, gimnazjum publiczne, gminny ośrodek kultury, Ochotnicza Straż Pożarna, kościół, poczta, a także stary drewniany dworek będący teraz własnością prywatną. W miejscowej szkole kształcą się nie tylko dzieci z Piotrkowa, ale również Piotrkówka, Chmiela, Skrzynic.
Drugą inwestycją rozpoczętą również z inicjatywy Pawła Dąbka jest Gminny Ośrodek Kultury – jego projekt budowy powstał na początku lat sześćdziesiątych. Fundamenty położono w 1964 r. i rozpoczęto budowę. Budowa z różnych przyczyn nie została ukończona. Zręby budynku przez długie lata stały i niszczały. Dopiero w 1983 r. podjęte zostały na nowo prace dzięki dotacji Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie i w maju 1986 r. GOK został oddany do użytku. Obecnie w budynku mieści się dom kultury, biblioteka publiczna, poczta, a także straż pożarna.
W 1453 roku Piotrków graniczył z Jabłonną. W 1565 nadal był własnością królewską, 3 łany należały do wójta i były obsadzone 2 kmieciami i karczmarzem oraz znajdowało się w nim 74 kmieci na 46 łanach, 10 karczmarzy na 9,5 łanach, 2 kołodziejów, 10 zagród, 10 bartników z czego 2 na wolniźnie i młyn[7].
Mieszkańcy miejscowości walczyli w wojnach tatarskich, kozackich, moskiewskich, węgierskich i szwedzkich. 3 kwietnia 1671 Król PolskiMichał Korybut Wiśniowiecki wydał przywilej potwierdzający trzem rodzinom posiadanie trzech łanów we wsi Piotrków w starostwie lubelskim za udział w wojnach.
W 1676 r. dzierżawcą wsi był Jan Potocki. W tym czasie Piotrków zamieszkiwało 270 poddanych w tym 5 żydów. W 1827 r. w miejscowości było 37 domów i 230 mieszkańców. Piotrków w tym czasie był miejscowością gminną. W skład gminy wchodziły: Chmiel wieś i folwark, Czerniejów wieś i folwark, Jabłonna wieś i folwark, Majdan-Wolnica, Majdan Nowy, Piotrków wieś i folwark, Piotrkówek Stary, Piotrkówek Nowy, Skrzynice.
Podczas I wojny światowej przetaczał się tędy front, cała wieś została spalona. Gdy front odszedł miejscowa ludność musiała sprzątać pola zalane trupami żołnierzy armii austro-węgierskiej i armii carskiej. Do dziś istnieją pozostałości okopów w lasach[8].
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
_COA.svg)