Philonthus splendens

Philonthus splendens
(Fabricius, 1793)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kusaki

Plemię

Staphylinini

Podplemię

Philonthina

Rodzaj

nawozak

Podrodzaj

Philonthus (Philonthus)

Gatunek

Philonthus (Philonthus) splendens

Synonimy
  • Staphylinus splendens Fabricius, 1793
  • Staphylinus niger O. Müller, 1764
  • Staphylinus sextus Schaeffer, 1766
  • Philonthus sideropterus Kolenati, 1846

Philonthus splendens – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Gatunek ten został opisany w 1793 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Staphylinus splendens[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 10 do 15 mm. Głowę ma czarną, w zarysie czworokątną, nie węższą od przedplecza, znacznie szerszą niż dłuższą, pozbawioną mikrorzeźby pośrodku czoła. Czułki mają barwę brunatnoczarną z brunatą nasadą drugiego członu, a przedostatni człon o szerokości znacznie większej od długości. Głaszczki są brunatnoczarne. Przedplecze jest czarne, niezwężone ku przodowi, pośrodku bez punktów i mikrorzeźby, w każdym rzędzie grzbietowym ma po jednym punkcie położonym blisko przedniego brzegu. Pokrywy są nie krótsze od przedplecza, grubo i stosunkowo gęsto punktowane, z brązowym połyskiem. Piąty tergit odwłoka cechuje wyraźna, biała, błoniasta obwódka na tylnej krawędzi. Samiec ma aparat kopulacyjny symetryczny, obrócony o kąt prosty wokół osi podłużnej, zaopatrzony w paramerę z czterema szczecinkami i czarnymi, ziarenkowatymi plamkami po wewnętrznej stronie szczytu[2].

Owad znany z prawie całej Europy, sięgający od krajów śródziemnomorskich na południu daleko poza koło podbiegunowe na północy. Ponadto znany z Algierii, Rosji, Gruzji, Turcji, Kazachstanu, Turkmenistanu, Chin i Korei[3][1]. W Europie rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich po koło podbiegunowe[2]. Bytuje w rozkładających się szczątkami organicznych, w tym na dużych truchłach i w odchodach bydła[3][2]. Spotykany także przy soku wypływającym z drzew[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 2). Staphylininae: Diochini, Maorothiini, Othiini, Platyprosopini, Staphylinini (Amblyopinina, Anisolinina, Hyptiomina, Philonthina). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 2441–3020, 2001. 
  2. ↑ a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
  3. ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.